Τι ματαιοδοξία να φαντάζομαι
ότι μπορώ να σου δώσω τα πάντα,
την αγάπη και την ευτυχία,
τους δρόμους, τη μουσική, τα παιγνίδια.
Είναι βέβαιο ότι είναι έτσι:
Φυσικά σου δίνω τα πάντα,
όμως όλα τα δικά μου δεν σου φτάνουν
όπως δεν είναι αρκετά σε μένα
όλα τα δικά σου που μου δίνεις.
Γι’ αυτό δεν θα είμαστε ποτέ το τέλειο ζευγάρι,
η κάρτα με την κοινή διεύθυνση,
αν δεν είμαστε ικανοί να δεχτούμε
ότι μόνο στην αριθμητική
γεννιέται το δύο από το ένα συν ένα.
Έτσι λοιπόν ένα χαρτάκι που λέει μόνο:
Ήσουν πάντα ο καθρέφτης μου.
Θέλω να πω ότι για να με δεις
έπρεπε να δεις τον εαυτό σου.
