Ο Τάσος όρθιος μπροστά στο παράθυρο, κρατώντας ένα κρυστάλλινο ποτήρι, αγγίζει το πόδι της Φραγκίσκας με το δικό του. Μπλέκει το χέρι του στα μαλλιά της, χώνει το κεφάλι του μέσα, βγάζει μουγκρητά καθώς δαγκώνει την λευκή επιδερμίδα του λαιμού της και σαλιώνει μια ελιά που έχει πίσω από το αυτί της. Η Φραγκίσκα, τσιμπημένη από μια διαπεραστική επιθυμία, τον σωριάζει στον καναπέ και κατευθύνει το σώμα της πάνω στο δικό του, με απαλές κινήσεις το σέρνει πάνω του, αφυπνίζει τους δαίμονές του. Στο τέλος ξεσπά σε έναν παρατεταμένο αναστεναγμό και αποκοιμιέται δίπλα του στο διαμέρισμα που έχουν νοικιάσει, για να μένουν μαζί τον τελευταίο χρόνο.

Κάποιες βδομάδες μετά η Φραγκίσκα, με μια φωνή υγρή του ζητά να την ακολουθήσει στον γιατρό, ο οποίος κάνει την διάγνωση της εγκυμοσύνης. Η Φραγκίσκα βήχει, προδίδοντας ένα ξάφνιασμα, και ο Τάσος προφέρει την λέξη έγκυος, την συλλαβίζει, την μασουλά, την καταπίνει, την αφήνει να πέσει κάτω και μαζί αφήνει και τα χέρια του. Κάνουν κρότο.

–Μπαμπά καλημέρα σήμερα είμαι τεσσάρων εβδομάδων. Είμαι μια μαύρη κουκίδα, ευάλωτο και μικρό, ακούγεται από το κινητό την επόμενη μέρα πριν καλά καλά ξυπνήσει το ζευγάρι. Ο Τάσος σηκώνεται σαν ελατήριο και ενοχλημένος ζητά να μάθει ποιος κάνει την κακόγουστη αυτήν φάρσα στο κινητό. Τότε η Φραγκίσκα του εξηγεί πως μιλά το νέο application στο κινητό της και από δω και στο εξής κάθε εβδομάδα το μωρό θα την ενημερώνει για το στάδιο που βρίσκεται.

–Τι; Φωνάζει έντρομος ο Τάσος και μετακινείται στην άλλη πλευρά του δωματίου, απειλώντας ότι θα φύγει. Η Φραγκίσκα κλαίει.

–Μπαμπά, σήμερα αναπτύχθηκαν τα μάτια μου. Σου μοιάζω. Μπαμπά, πρόσεχέ με. Τα κόκκαλά μου, είναι εύθραυστα. Μόλις κατάπια κάτι. Ρώτα την μαμά αν την κλώτσησα. Έχω το μέγεθος ενός δαμάσκηνου.

Ο Τάσος, δεν διαμαρτύρεται. Στην κουζίνα βγάζει τα πορτοκάλια από το ψυγείο, κάνει χυμό στην Φραγκίσκα και έτσι όπως αντανακλάται η φιγούρα του στο φως, μάλλον χορεύει. Βάζει σε ποτήρι ψηλό τον χυμό και τον πάει στο κρεβάτι. Ο Τάσος φιλά την Φραγκίσκα στο μέτωπο και την σηκώνει όρθια. Την κοιτάζει γυμνή. Το σώμα της είναι αλλόκοτο και στραβό αλλά το βλέπει με τις βερικοκιές του αποχρώσεις πανέμορφο.

–Μπαμπά, αγόρι είμαι! Σήμερα είμαι είκοσι εβδομάδων και ήπια μπόλικο αμνιακό υγρό. Κλώτσησα επίσης τη μαμά, να μην πίνει τόσο. Κάποιες φορές πρέπει να γίνω αισθητός.

Ο Τάσος χαϊδεύει την Φραγκίσκα στην κοιλιά και της κάνει ελαφριές μαλάξεις στα πόδια της. Της ζητά να τον ενημερώνει κάθε φορά που το μωρό κουνιέται και κλωτσάει. Η Φραγκίσκα γελάει.

–Μπαμπά ψήλωσα! Είμαι τριάντα εβδομάδων και μάλλον θέλω δίαιτα. Δεν ξέρω πώς θα βγω από εδώ μέσα. Μπαμπά! Κάθε φορά που ξυπνάς, σε κοιτώ, στα μάτια σε κοιτώ μπαμπά. Εσύ με βλέπεις;

–Ναι, σε βλέπω.

Η Φραγκίσκα περπατάει με δυσκολία. Ο Τάσος ανοίγει την πόρτα του ασανσέρ και μπαίνουν μέσα. Η Φραγκίσκα του κρατά το χέρι τόσο δυνατά που ασπρίζουν τα ακροδάχτυλά της.

–Μπαμπά, όλα εδώ μέσα με στενεύουν. Μπαμπά βγαίνω, θα είσαι εκεί;

–Εκεί θα είμαι πασάκα μου, εκεί θα είμαι. Σε περιμένω.

Η Φραγκίσκα βογγάει.

–