Κωνσταντίνος Μπούρας: Οικονομία

Οικονομία

Αέρισα τα δωμάτια του μυαλού μου

Φώναξα τον παλιατζή να πάρει τα άχρηστα

Τα σκουπίδια μόνος μου πέταξα

Στη λογοτεχνική ανακύκλωση.

Έτσι όταν χτυπήσει την πόρτα η άνοια

Δεν θα βρει πρόσφορο έδαφος για να ριζώσει.

Τις εμπειρίες χρησιμοποίησα ως καυσόξυλα

Στο τζάκι τής έμπνευσής μου.

Τις πληγές επούλωσα

Με χαρτί και μελάνι.

Τώρα με την άϋλη ελεύθερη έκφραση

Τα δάση ανάσαναν κάπως από την ανθρώπινη υπέρ- δραστηριότητα. Τόσες πληγές

Απλωμένες στον ήλιο

Να ξεμουχλιάσουν.

Τα τυπογραφεία δεν θα παύσουν ποτέ

Να χτυπούν την ησυχία.

Από χώμα είναι φτιαγμένα όλα

Και σκόνη θα γίνουν αστρική

Τών ημερών μία ημέρα.

Τα κλειδωμένα δωμάτια τού μυαλού σου

Άνοιξε να αεριστούν

Να μπει ο Ήλιος μέσα,

Φώς που θα τα καταυγάσει,

Φάος που θα μεταβολίσει κάθε μούχλα

Σε χαρά

Κυτταρική,

Ευγνωμοσύνη για τη ζωή

Σε αυτόν τον πανέμορφο πλανήτη.

Με σεβασμό εκτίμηση αναγνώριση και αλληλεγγύη, σύμμαχε αναγνώστη, για την α-Λήθεια,

177