Σε ονειρική ατμόσφαιρα τσίρκου (ή σε ατμόσφαιρα ονειρικού τσίρκου), μικροί και μεγάλοι θεατές ξεφαντώνουν με τους ευφρόσυνους πρωταγωνιστές αυτής τής άκρως καινοτόμου και διαφορετικής παραστάσεως ενός έργου τόσο κλασικού, πασίγνωστου θα έλεγα, που μόνον μία εμπνευσμένη του απόδοση στην εύπλαστη ελληνική γλώσσα από μια Ποιήτρια διεθνούς βεληνεκούς, όπως είναι η σεμνή Παυλίνα Παμπούδη, θα μπορούσε να του προσδώσει έναν καινοφανή αέρα μετανεωτερικής ελευθερίας και γενικευμένης ευωχίας…
Συμβολισμοί σε διαδοχικές κειμενικές (και διακειμενικές) υποστρώσεις έρχονται να συμπληρώσουν τα όποια κενά τής Συλλογικής Συνειδητότητας στην κρίσιμη μετάβαση προς μία νέα πολιτισμική φάση τού Παγκόσμιου Πολιτισμού.
Η Αλίκη είναι το σύμβολο τής παλιμπαιδίζουσας αθωότητας, είναι η διαρκής ανάγκη τού εξελισσόμενου ανθρώπου να χωρέσει στα ρούχα του και στις κοινωνικές ανάγκες των ρόλων που καλείται, επιλέγει ή επιμένει να υποδυθεί.
Η ενσυναίσθηση (το να μπαίνεις «στα παπούτσια τού Άλλου») δεν είναι αρκετή στα χρόνια τής ραγδαίας τεχνολογικής αναπτύξεως που η αυτοβελτίωση επιβάλλει τάχιστους ρυθμούς αυτοκριτικής αυτογνωσίας. Αλλάζει τόσο γρήγορα το περιβάλλον (τα περιβάλλοντα, ανάλογα με τους κβαντικούς θεατές) που ο Σχετικισμός έχει οδηγήσει σε ακραία ατομοκεντρικά πρότυπα.
Έτσι, είναι επιτακτική ανάγκη να ξαναδιαβάσουμε τα τελευταία διαχρονικά κείμενα τής «Κλασικής (Εικονογραφημένης, εν πολλοίς κι ως επί το πλείστον) Λογοτεχνίας έχοντας ως μέτρα και σταθμά τον Άνθρωπο και το πλούσιο μέσα στους αιώνες υποσυνείδητό του. Από εκεί αναδύονται τα περίεργα μεγεθυμένα (ή σμικρυμένα, ανάλογα) όντα που πυροδοτούν τους μυητικούς εφιάλτες τής Αλίκης στην παραμυθένια «Χώρα των Θαυμάτων». Γιατί περί αυτού πρόκειται: μια τελετή ενηλικίωσης είναι το περίπλοκο αυτό έργο με τις καρναβαλικές μεταμορφώσεις, που υποκρύπτουν πανάρχαια γονιμολατρικά δρώμενα, εξοικείωση με τα συμπαντικά μεγέθη, με τα μυστήρια τής ζωής και τού Θανάτου.
Αυτή η μεγέθυνση ή η σμίκρυνση δείχνουν το άγχος τού εγώ (των εγώ) απέναντι στο Εμείς.
Η αγωνία αλλοτρίωσης τού εφήβου που αρνείται να ενηλικιωθεί εξαπλώνεται τώρα πλέον σε διάφορα ηλικιακά στρώματα και σε μερικές προνομιούχες κουλτούρες αγγίζει σχεδόν τα γεράματα, δεδομένης τής ολοένα αυξανομένης διαστολής τού ελεύθερου χρόνου, στον Δυτικό (τουλάχιστον) Πολιτισμό μας.
Ως εκ τούτου, χρειαζόταν μια καινούργια μετάφραση τού διαδοχικώς αφομοιωμένου (μέσα στις επάλληλες δεκαετίες) πολυεπιπέδου και πολυσημάντου κειμένου. Και η μεγάλη μας Ποιήτρια Παυλίνα Παμπούδη επέτυχε έναν ερμηνευτικό άθλο: Η αιωνιότητα – είτε είναι εμπρόθετη είτε όχι – καθορίζεται από τον Πανδαμάτορα Χρόνο, αδέκαστο Κριτή όλων των αδεσπότων οντοτήτων που ζητούν δικαίωση. Σαν τα συμπαθέστατα όντα αυτού τού παραμυθιού, που αναζήτησαν και βρήκαν – ευτύχησαν να βρουν – τόσο συγγραφέα όσο και αναδημιουργό μεταφραστή που επέτρεψε στη σκηνοθέτιδα Γεωργία Μαυραγάνη να στήσει ένα θεατρικό ξεφάντωμα από τα λίγα επιτυχημένα για όλες ανεξαιρέτως τις ηλικίες.
Παράσταση που τιμάει το Εθνικό μας Θέατρο και όχι μόνον, αλλά και όλους τους νουνεχείς συντελεστές, που συνεργάστηκαν αρμονικότατα στην υπηρεσία ενός κοινωφελούς πανανθρώπινου οράματος για έναν ειρηνικό, παραδείσιο, ονειρικώς ποιητικό κόσμο.
INFO:
ΜΙΚΡΟ ΕΘΝΙΚΟ | ΠΑΙΔΙΚΗ ΣΚΗΝΗ
ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΤΗΣ ΑΛΙΚΗΣ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΘΑΥΜΑΤΩΝ
βασισμένο στο μυθιστόρημα του Λιούις Κάρολ
Σκηνοθεσία: Γεωργία Μαυραγάνη
Ολύμπια, Δημοτικό Μουσικό Θέατρο «Μαρία Κάλλας»
Πρεμιέρα: 22 Οκτωβρίου
Ένα ταξίδι ελευθερίας και φαντασίας, μια παράσταση – βουτιά κάθε μικρής και μεγάλης Αλίκης στη χώρα του ονείρου.
Τις Περιπέτειες της Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων παρουσιάζει, από τις 22 Οκτωβρίου, η Παιδική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, που τη φετινή θεατρική περίοδο στεγάζεται στο ιστορικό Ολύμπια, Δημοτικό Μουσικό Θέατρο «Μαρία Κάλλας». Μια ποιητική παράσταση για κάθε – μα κάθε – ηλικία, σε μια ανατρεπτική διασκευή και σκηνοθεσία της Γεωργίας Μαυραγάνη στο κλασικό αριστούργημα του Λιούις Κάρολ «Η Αλίκη στη χώρα των Θαυμάτων», με την πρωτότυπη μουσική της Λένας Πλάτωνος.
Μια παράσταση που αφουγκράζεται την ψυχή του κλασικού έργου, ζωντανεύοντας το ταξίδι της Αλίκης στο άγνωστο, στα σύνορα ανάμεσα στη φαντασία και την αλήθεια. Μια σύγχρονη γιορτή του θεάτρου συνόλου για την ομορφιά της μεταμόρφωσης. Ένα έργο φτιαγμένο από τα υλικά των ονείρων για κάθε Αλίκη – μικρή και μεγάλη – που αναζητά την πραγματική της φωνή.
Τι μπορεί να συμβεί, όταν η φαντασία τρέχει πιο γρήγορα κι από ένα λευκό κουνέλι με γιλέκο και ρολόι;
Μια βαρετή, ηλιόλουστη, καλοκαιρινή μέρα, από αυτές που οι μεγάλοι όλο μιλούν μεταξύ τους – ένα μικρό κορίτσι, η Αλίκη, κάθεται δίπλα στο ποτάμι. Είναι ένα παιδί σαν και σένα. Αναρωτιέται, δοκιμάζει, τολμά να μπει στο άγνωστο, ακριβώς όπως κάθε παιδί, όταν μεγαλώνει. Η Αλίκη θα κλείσει για λίγο τα μάτια της και θα ταξιδέψει μακριά, σε μια βαθιά κουνελότρυπα κάτω από τη γη. Θα βρεθεί στη Χώρα των Θαυμάτων. Εκεί, η λογική των «μεγάλων» δεν θα ισχύει πια. Τα ζώα θα μιλούν με λέξεις, τα σώματα και τα σχήματα θα αλλάζουν συνεχώς, τα δάκρυα θα γίνονται λίμνη, για να κολυμπήσεις και να παίξεις, οι τρελοί θα μιλούν αστεία-σοφά, οι λογικοί αστεία-παράλογα, οι βασιλιάδες και οι βασίλισσες θα τσαλακωθούν σαν χάρτινες φιγούρες. Κι εσύ, μαζί με μικρές και μεγάλες Αλίκες, θα βουτήξετε στη χώρα του ονείρου και με δύναμη και θάρρος θα φυσήξετε μακριά τις χάρτινες φιγούρες. Κι όταν το ταξίδι θα έχει τελειώσει, εσύ και η Αλίκη θα ξέρετε πια το μυστικό…
Κι έπεφτε η Αλίκη έπεφτε
Κι έπεφτε η Αλίκη έπεφτε
«Υπολογίζω ότι θα πρέπει να βρίσκομαι κοντά στο κέντρο της Γης»
Κι έπεφτε η Αλίκη έπεφτε
«Σε ποιο Πλάτος και Μήκος της Γης όμως;»
Κι έπεφτε η Αλίκη έπεφτε
«Λες να τη διασχίσω ολόκληρη;»
κι έπεφτε η Αλίκη έπεφτε
«Να βγω από κάτω, στους «Αντίποδες» – εκεί πώς περπατάνε; Ανάποδα;»
Μετάφραση: Παυλίνα Παμπούδη
Διασκευή-Σκηνοθεσία: Γεωργία Μαυραγάνη
Μουσική, εμβόλιμο τραγούδι «Αναλύζα»: Λένα Πλάτωνος
Σκηνικά: Άρτεμις Φλέσσα
Κοστούμια: Λίλη Κυριλή – Άρτεμις Φλέσσα
Κίνηση: Μαριάννα Καβαλλιεράτου
Φωτισμοί: Τάσος Παλαιορούτας
Ηχητικός σχεδιασμός: Στέργιος Τσιρλιαγκός
Μάσκες: Μάρθα Φωκά
Δραματολόγος παράστασης: Μαρία Καρανάνου
Α’ Βοηθός σκηνοθέτριας: Κωνσταντίνα Κάλτσιου
Β’ Βοηθός σκηνοθέτριας: Μαρία Ηλιάδη
Βοηθός σκηνογράφου-ενδυματολόγου: Αγγελική Βασιλοπούλου-Καμπίτση
Παίζουν (με αλφαβητική σειρά): Ευδοξία Ανδρουλιδάκη, Στελλίνα Βογιατζή, Γιώργος Δερμεντζίδης, Αγνή Καρβουντζή, Μελίνα Κοτσέλου, Νίκος Μάνεσης, Μαρίνα Παπούλια, Γιώργος Σκαρλάτος, Αναστασία Σλαυκίδου, Ιάσων Στασινός, Τζωρτζίνα Τάτση, Τζωρτζίνα Χρυσκιώτη
Φωτογραφίες – Τρέιλερ: Χρήστος Συμεωνίδης
Το Εθνικό Θέατρο επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού
Μέγας Χορηγός: ΔΕΗ
418
