Στον Βάλτερ Πούχνερ

Μόνον οι ξερές ψυχές

Αποστρέφονται

Την ουράνια αρμονία.

Χλωρά τα φύλλα

Τής έμπνευσής σου.

Όλοι επιζητούν την Πηγή.

Όλοι όμως αποστρέφουν το βλέμμα

Από την πληγή.

Φοβούνται. Αηδιάζουν.

Εκτός από τον Ποιητή.

Εκείνος αρύει νάματα.

Εκείνος αγκαλιάζει το Τραύμα.

Το χνωτίζει

Μέχρι να θεραπευτεί

Μέχρι να ανθίσει

Νίκες, θριάμβους…

Επιφώτισις,

Επιφοίτησις,

Επίφασις,

Επίδεσμος…

Δεσμός που δεν γίνεται

Να μην τελεσφορήσει,

Ανθός που θα τον επισκεφτεί

Εξάπαντος η μέλισσα.

Φωτός-Σκότους ο γάμος,

Όπως οι δύο όψεις

Τού ιδίου κοσμήματος,

Νομίσματος επισήμανσις

Σεσημασμένων αποδράσεων

Εις το Αχανές

Τών Ηλυσίων πεδίων.

https://konstantinosbouras.gr