Σαν να στέρεψε ο κόσμος

Από λάβα: τής ωριμότητας

Οι παράπλευρες ωφέλειες.

Μένει μόνο η θάλασσα,

Η πάλη με τα κύματα

Και το τσουνάμι ποτέ δεν έρχεται

Εγκαίρως.

Η κούραση είναι ένα πράγμα,

Η υπερένταση ένα άλλο.

Υπερμνησία.

Λίγο πριν την τελική τους κατάρρευση

Λάμπες και ήλιοι

Υπερβολικά λάμπουν.

Τόσοι θάνατοι, τόσες κηδείες.

Ελάχιστα μνημόσυνα…

Η νιότη θυμωμένη.

Τής αξόδευτης οργής

Πώς να σβήσεις τον απόηχο;

Όλα θέμα συντονισμού

Τώρα…

Και τα πλέον απλά. Ειδικά αυτά.

*

Τώρα είμαστε στην άλλη πλευρά

Τού Καθρέφτη

Κι η επιφάνεια ρευστή.

Λευκόχρυση.

Τώρα είναι όλα διαφορετικά.

Ευωδιάζουν.

Τώρα ακούς μελωδίες αγγέλων

“Εν τόπω χλοερώ

Εν τόπω ανά…”-ψυχής.

Τώρα οι εχθροί γίνονται φίλοι

Και οι φίλοι άγνωστοι…

Τώρα το κόκκινο γίνεται μώβ

Και το μπλε επίσης

Ιώδες… Υπεριώδες…. Ιερόν

Ιόχρους Φλοξ…

Τώρα επιτέλους όλα είναι κατανοητά

Και ακατανόητα συνάμα.

Τώρα η πλήξη έγινε συναρπαστική

Κι η ανία ενδιαφέρουσα.

Τώρα το Νόημα κυοφορείται στο Κενό

Και το Φάος τής Νυκτός είναι τέκνο…

Τώρα όλα είναι ανάποδα

Αντίστροφα

Ανάστροφα…

Ισορροπία.

Μετά μπορείς να γυρίσεις

Ασφαλώς

Πάλι εδώ…

Άσφαλτος Υπερμνησία.

Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας https://konstantinosbouras.gr