Είναι κάποιες μέρες που μια διαφήμιση για τις Ευρωεκλογές με έχει συγκινήσει και προβληματίσει ταυτόχρονα. Άνθρωποι ηλικιωμένοι, που βίωσαν τις πιο μεγάλες και πιο τραγικές στιγμές της Ευρώπης, όπως ο Β’ Παγκόσμιος πόλεμος, η Άνοιξη της Πράγας, η Πτώση του Τείχους του Βερολίνου, απευθύνουν μηνύματα στα εγγόνια τους για τη σημασία της Ευρώπης, για τη βαθύτερη σημασία της Δημοκρατίας και της ανάγκης να αγωνιστούν οι νεότερες γενιές γι’ αυτή.
Είναι αλήθεια βαθύτατα συγκινητικό και το μήνυμα και η ιστορική αναδρομή, ιδίως αν σκεφτεί κανείς την ιστορία και τα γεγονότα. Για όσους γνωρίζουν την πορεία της Ε.Ε. και τη διαδρομή προς τη σύστασή της, τα οράματα των μεγάλων ευρωπαϊστών ηγετών για μια δυνατή, δημοκρατική πάνω απ’ όλα, βασισμένη στις αξίες του ανθρωπισμού και τους μεγάλους πυλώνες του ευρωπαϊκού πολιτισμού, είναι μια υπόμνηση των στόχων και των επιδιώξεων της Ένωσης.
Η Ευρώπη που μπόρεσε να ορθοποδήσει μετά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο και να ξαναχτίσει τα όνειρα και τις ελπίδες της μέσα από τις στάχτες και τα ερείπια έκανε αίτημα και πράξη την ισότητα, τη δημοκρατία, την κοινότητα, τα ίσα δικαιώματα, την παιδεία για όλους και την αλληλοϋποστήριξη των Κρατών – μελών της Κοινότητας ξεκινώντας από μια οικονομική προσπάθεια και φτάνοντας σ’ αυτό που ονομάζουμε σήμερα Ε.Ε.

Από την άλλη όμως… Το νόμισμα έχει δύο όψεις. Αυτή η Ευρώπη που αγαπάμε και θέλουμε ισχυρή και δημοκρατική, πολλές φορές μας απογοητεύει. Μας απογοητεύει όταν συμμετέχει σε πολεμικές συρράξεις ή στηρίζει καθεστώτα όπως αυτό του Ισραήλ που όλοι γνωρίζουμε ότι ποιεί γενοκτονία σε βάρος των Παλαιστινίων. Μας απογοητεύει όταν για χάρη άλλων συμφερόντων χάνει τον δρόμο της και λειτουργεί με γνώμονα το κέρδος κι όχι τις αξίες.
Γιατί τι θα αφήσουν οι ηγέτες στις νέες γενιές; Τον πόλεμο;
Επιπλέον, όσο κι αν προσπαθούν – προσπαθούν άραγε; – τα Κράτη να εξασφαλίσουν την ισότητα και τις άλλες αξίες της δημοκρατίας για τους πολίτες τους, φαίνεται πως δεν είναι εφικτό. Δικαιώματα κατοχυρωμένα με αγώνες τίθενται υπό αμφισβήτηση και προκαλούν εξεγέρσεις, όπως είναι το ασφαλιστικό. Η αγροτική πολιτική των χωρών της Ένωσης έβγαλε τους αγρότες στους δρόμους. Τα προβλήματα και οι προκλήσεις είναι τεράστια. Η ανεργία των νέων είναι ένα σοβαρό πρόβλημα στις χώρες της Ένωσης. Το μέλλον των νέων γενικότερα.  Η μεγαλύτερη πρόκληση όμως είναι αυτή της δημοκρατίας. Αυτή είναι το διακύβευμα καθώς παρατηρούμε σε πολλές χώρες μη δημοκρατικές αντιδράσεις από τις κυβερνήσεις κι η χώρα μας είναι ένα ατράνταχτο παράδειγμα.
Καλούμαστε να ψηφίσουμε για την Ευρωβουλή και δεν είμαι σίγουρη αν ως πολίτες της Ευρώπης έχουμε επίγνωση της σημασίας και της δύναμης που έχει η ψήφος μας. Το θέμα δεν είναι κομματικό. Είναι πολιτικό και αφορά στο παρόν και στο μέλλον μας. Στη θέση της χώρας μας μέσα στο ευρωκοινοβούλιο. Στη θωράκιση της δημοκρατίας στην Ευρώπη, την ώρα που ακροδεξιά κόμματα διεκδικούν τη μερίδα του λέοντος. Η Ευρώπη έχει ζήσει απολυταρχισμούς, γνωρίζουμε τι σημαίνει να μην έχεις ελευθερία λόγου, να μην ορίζεις τη ζωή σου, να μην έχεις ελευθερία γενικά. Τα ανθρώπινα δικαιώματα, η Ευρωπαϊκή ιδέα, η ειρήνη και η δημοκρατία πρέπει να προστατευτούν.
Έχουμε ευθύνη.