Θα μπορούσε ο ιστορικός του μέλλοντος – αν υπάρξει απώτερο μέλλον για να υπάρξει και ιστορικός – να γράφει «επί των ημερών των πολιτικών αυτών… και αυτών… συνέβαιναν τα εξής παράδοξα…» αναφερόμενος βέβαια στην ανεξήγητη συμπεριφορά των πολιτών. Τι σημαίνει αυτό; Σε όλες σχεδόν τις ιστορικές περιόδους, όταν οι πολίτες αντιδρούσαν στην πολιτική του κράτους τους, του ηγεμόνα τους, του βασιλιά, της Συγκλήτου κλπ, προχωρούσαν τις περισσότερες φορές σε ανατροπή. Ειδικά, μάλιστα, στις περιπτώσεις που το πολίτευμα ήταν δημοκρατικό ή έστω πιο “φιλελεύθερο”.
Στη δική μας περίπτωση συνέβη κάτι, φαινομενικά, ανεξήγητο. Όχι, δεν έχω σκοπό να ασχοληθώ με το αποτέλεσμα των εκλογών, άλλωστε όλοι γι’ αυτό λέμε, λένε. Εκείνο που με εντυπωσιάζει καθημερινά είναι η ψυχολογία του λαού, των απλών ανθρώπων, που ζούμε στο πετσί μας τις αποφάσεις κάθε κυβέρνησης και κανείς δεν μας χαρίζεται ούτε ποτέ σκέφτεται «Βρε, ας κάνω κάτι που θα βγάλει τον λαό πραγματικά από τη μιζέρια!». Προσωπικά ούτε σε μια ιστορική αναδρομή στα τελευταία 60 χρόνια, ας μην πάω πιο πέρα, δεν θα έβρισκα έναν αληθινά, γνήσια φιλολαϊκό νόμο, μια θέσπιση που θα ανακουφίζει πραγματικά τους φτωχούς! Ας πούμε, «υποχρεωτική εργασία για όλους με ικανοποιητική αμοιβή!». Ακούγεται σαν να αποτελεί προκήρυξη κόμματος, μα εγώ το λέω σοβαρά! Μας έχουν πρήξει πως όλοι ενδιαφέρονται για τον λαό. Τι άλλο κάνουν, ειδικά τα χρόνια της ασταμάτητης οικονομικής κρίσης, από το να μην καλύπτουν με κανέναν τρόπο και κανέναν νόμο εμάς τους απλούς ανθρώπους. Να μιλήσουμε με απτά παραδείγματα; Η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη όσων δεν κατάφεραν να τακτοποιήσουν τις οφειλές τους στον ΕΦΚΑ μέχρι το τέλος του μηνός Μαΐου του σωτηρίου έτους τούτου… Για να το ξεκαθαρίσουμε, δεν λέμε να χρωστάμε και να πίνουμε στην υγεία του κράτους μας του κορόιδου, που απαιτούμε να μας παρέχει τα πάντα! Όχι, αυτό θα ήταν ανοησία εκτός από θρασύτητα. Λαμβάνοντας υπόψη όμως την οικονομική κατάσταση που διαμορφώθηκε μετά τον κορονοϊό και τις συνέπειές του – lockdown – γιατί δεν έκλεισαν από μόνα τους τα μαγαζιά ούτε περιοριστήκαμε στα σπίτια μας και δεν βγαίναμε ούτε για τσίχλες στο περίπτερο από μόνοι μας, θα έπρεπε να υπάρχει μια άλλη αντιμετώπιση και, κυρίως, όχι η στέρηση της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και “τράβα στο νοσοκομείο κι αν σε δεχτεί γιατρός και σου γράψει το φάρμακο και στο δώσει το φαρμακείο του νοσοκομείου…”.
Με κάτι τέτοια, πολύ σοβαρά πράγματα, είναι που πολλοί πίστεψαν πως αυτός ο λαός δεν μπορεί, “ζυγό δεν υπομένει”! Έλα όμως που υπάρχουν οι εκπλήξεις και μάλιστα οι περίεργες, οι μυστήριες! Καθώς φαίνεται υπάρχει η πραγματικότητα που ζει ο καθένας από εμάς με τους ανθρώπους που τον περιβάλλουν, με τους ανθρώπους που επιλέγει να διαλέγεται και να συνομιλεί, να μοιράζεται τις σκέψεις του, και – απ’ ό,τι αποδείχτηκε, υπάρχει και Η πραγματικότητα που σε προσγειώνει απότομα και σου δείχνει με το δάχτυλο αυτά που δεν πήρες χαμπάρι… Σε κάνει να ακούσεις αυτά που δεν άκουσες καλά. Εσύ στεκόσουν στα παράπονα, ενώ ο άλλος σκεφτόταν τι κέρδισε. Γιατί δεν είναι το σύνολο που μας συγκινεί και μας εμπνέει, αλλά ο εαυτός μας. Και ποιος άλλος; θα μου πει οργισμένος ένας παππούς από το απέναντι παγκάκι που πήρε αύξηση στη σύνταξη. Τα εγγόνια σου παππού! Θα έπρεπε να σε απασχολούν τα παιδιά των παιδιών σου και το μέλλον τους. Αυτός που εξασφαλίζει το μέλλον τους και δεν το υποθηκεύει, δεν το υπονομεύει, αυτός πρέπει να ψηφιστεί. Αυτή είναι πράξη ευθύνης και τότε μετράει διπλά. Δεν έχει να κάνει με κόμματα, αλλά με βαθύ προβληματισμό. Ίσως κανένας να μην είναι ικανός να διαφυλάξει το μέλλον των παιδιών αυτών και των άλλων και των επόμενων.
Άλλος μπορεί να παραπονιέται για την ακρίβεια και πέρα από το παράπονό του να είχε στο μυαλό του και ένα, δύο, τρία μνημόνια συν την πεποίθηση ότι τώρα πια αυτά δεν υπάρχουν! Τι να του πεις; Ότι κοιμάται ξέσκεπος τα βράδια; Ποτέ δεν μπορείς να τα βάλεις με το αήττητο… Ούτε να κατηγορήσεις τους ανθρώπους που για κάποιο ανεξήγητο για σένα λόγο πιστεύουν στη δεύτερη ευκαιρία! Είναι σαν την ενδοοικογενειακή βία! Αντί η Κατίνα να διώξει τον Θρασύβουλα μια κι έξω, του δίνει δεύτερη ευκαιρία, τη σαπίζει στο ξύλο, τη σκοτώνει και τέλος. Πολιτικό είναι κι αυτό το ζήτημα, αλλά δεν το λες ποτέ χύμα στους μαθητές, πως δηλαδή και οι κυβερνήσεις όταν τους δίνεις δεύτερες ευκαιρίες μετά αλίμονό σου! Έχουμε πλείστα παραδείγματα ως χώρα… Βέβαια, δεν εξηγούνται μερικά πράγματα… Δεν εξηγούνται…
Μπορεί να φταίει κι ο αέρας ή οι βροχές… Είναι και τα χημικά και όχι μόνο, που έρχονται από τη δύσμοιρη την Ουκρανία, είναι κι αυτή η κόκκινη σκόνη… αφρικανικής προελεύσεως που ξαφνικά έχει, λέει, βαρέα μέταλλα και λοιπά επικίνδυνα στοιχεία.. Κάτι πάντως βαρύ πετάει από πάνω και πέφτει στα κεφάλια μας γιατί και καλά δεν μας βρίσκω…
Νιώθω πως υπάρχει στην ατμόσφαιρα κάτι φερμένο από παλιά. Μια διάθεση θυσίας με κάτι υστερόβουλο ωστόσο. Ένα «τράβα με κι ας κλαίω» σε πιο προχωρημένη μορφή! Μια τάση σαδομαζοχισμού με βαριά συμπτώματα, να πονέσω, να το ευχαριστηθώ, αλλά να υποφέρουν κι οι άλλοι! Μη γελάσει κανενός το χειλάκι! Το θέλω όμως να υποφέρω! Δεν υπάρχει τίποτα πραγματικά καινούργιο και αληθινά καινοτόμο, αληθινά να στέκεται στο πλάι του λαού, να στηρίζει τις αξίες του, να έχει στόχους που μπορούν να επιτευχθούν χωρίς να υποθηκεύσουν το Αύριο του τόπου, που να μην κοροϊδεύει! Μπα…Το τραβάει ο οργανισμός μας! Γιατί δεν είναι τι λένε στα χαρτιά και στις διαφημίσεις! Τι τους ξέφυγε και είπανε στα ενδιάμεσα! Αλλά όχι. Να πληρώσω παραπάνω φόρους, να μην έχω δωρεάν υγεία, να μην έχω ελευθεροτυπία, η παιδεία μου, η εκπαίδευση να μην είναι δωρεάν και δημόσια, (όπως λέει το Σύνταγμα και ισχύει από την τουρκοκρατούμενη κιόλας Ελλάδα! Η ντροπή δηλαδή! Να ονειρεύονται όλοι οι Έλληνες που έκαναν λεφτά στις Παροικίες, ο Καποδίστριας, οι Ηπειρώτες, Πανεπιστήμιο για τα Ελληνόπουλα και να έρχονται κάποιοι τώρα να αναγνωρίζουν τα πτυχία ιδιωτικών κολεγίων και όχι τμημάτων των Ελληνικών Πανεπιστημίων! Στην πραγματικότητα να αυτοαναιρούνται και να κάνουν τα παιδιά να νιώθουν άχρηστα!). Όχι! Τίποτα! Όλοι μαζί «Σφάξε με αγά μ’ ν’ αγιάσω!»! Αυτό! Εξουθένωσε με κι εγώ θα χαμογελάω σαν ηλίθιος…
Αυτό το κείμενο δεν έχει καμία σχέση με πραγματικά γεγονότα, ονόματα, χαρακτήρες κλπ.
Οποιαδήποτε σχέση με την πραγματικότητα είναι εντελώς τυχαία…
