........................................................................................ 

«Θα μπορούσα να σε προσλάβω ως καμαριέρα… Με μεγάλη χαρά» είπε η Λευκή Βασίλισσα. «Δυο δεκάρες τη βδομάδα και μαρμελάδα κάθε δεύτερη μέρα».

Η Αλίκη δεν μπόρεσε να συγκρατήσει το γέλιο της. «Μα δεν θέλω να με προσλάβετε – και δεν μ’ ενδιαφέρει η μαρμελάδα…»

«Είναι πολύ καλή μαρμελάδα» είπε η Βασίλισσα.

«Πάντως εγώ δεν θέλω μαρμελάδα σήμερα».

«Δεν θα είχες, ακόμα κι αν ήθελες» είπε η Βασίλισσα. «Ο κανόνας είναι: μαρμελάδα αύριο και μαρμελάδα χθες – ποτέ μαρμελάδα σήμερα».

«Μα, μερικές φορές θα έρχεται και το ‘μαρμελάδα σήμερα’ αντιμίλησε η Αλίκη.

«Όχι, ποτέ» είπε η Βασίλισσα. «Είναι: μαρμελάδα κάθε δεύτερη μέρα. Και, σήμερα δεν είναι δεύτερη μέρα, ξέρεις…»

«Δεν σας καταλαβαίνω» είπε η Αλίκη. «Αυτό είναι φοβερά μπερδεμένο!»

«Αυτό συμβαίνει όταν ζεις προς τα πίσω… Αισθάνεσαι πάντα λίγο ζαλισμένος στην αρχή…» είπε καλοκάγαθα η Βασίλισσα. 

«Όταν ζεις προς τα πίσω!» επανέλαβε ξαφνιασμένη η Αλίκη. «Δεν άκουσα ποτέ κάτι τέτοιο!»

«…έχεις πάντως ένα μεγάλο πλεονέκτημα έτσι: η μνήμη σου λειτουργεί και προς τις δυο κατευθύνσεις».

«Είμαι σίγουρη πως η δική μου μνήμη δουλεύει προς μια κατεύθυνση» είπε η Αλίκη. «Εγώ δεν μπορώ να θυμηθώ πράγματα πριν να συμβούν».

«Α, είναι πολύ ανεπαρκές είδος μνήμης αυτό που λειτουργεί μόνο προς τα πίσω» παρατήρησε η Βασίλισσα.

«Εσείς τι είδους πράγματα θυμάστε καλύτερα;» τόλμησε να ρωτήσει η Αλίκη.

«Να, τα πράγματα που θα γίνουν την  μεθεπόμενη βδομάδα» απάντησε ανέμελα η Βασίλισσα. «Για παράδειγμα, ο Αγγελιαφόρος του Βασιλιά είναι τώρα στη φυλακή τιμωρημένος. Και η δίκη του δεν πρόκειται ν’ αρχίσει πριν την επόμενη Τετάρτη. Και βέβαια, το αδίκημα έρχεται τελευταίο απ’ όλα».

«Κι αν υποθέσουμε πως δεν κάνει ποτέ το αδίκημα;» ρώτησε η Αλίκη.

«Ε, τότε θα είναι καλύτερα, δεν θα είναι;» είπε η Βασίλισσα.

Η Αλίκη δεν μπορούσε να το αρνηθεί αυτό.

..............................................................................................