ΜΗΔΕΙΑ
Λοιπόν, ψυχή μου, τι θα κάνεις; Σκέψου το καλά
προτού λαθέψεις και πολύ μισήσεις
ό,τι αγαπάς τόσο πολύ. Ταλαίπωρη, πού παρασέρνεσαι;
Συγκράτησε το θράσος, το θεομίσητο σθένος.
Μα και γιατί να οδύρομαι, σαν βλέπω την ψυχή μου
έρημη και παραμελημένη μέσα στην τόση αχαριστία;
Στ’ αλήθεια, μαλθακοί γινόμαστε σαν υποφέρουμε;
Ψυχή μου, μην προδώσεις την ψυχή σου μες στη συμφορά.
Και αποφασίστηκε – αλίμονο. Παιδιά, να μην σας βλέπω,
φύγετε· γιατί έχει ζώσει κιόλας την ψυχή μου
λύσσα μεγάλη, φονική. Χέρια μου, χέρια μου,
για τέτοια πράξη ετοιμαζόμαστε· κι αλίμονο,
τολμώ –η ελεεινή!– και τον πολύ μου πόνο γρήγορα
φτάνω να τον διαλύσω τώρα.
Ο Νεόφρων (ή Νεοφών) ήταν τραγικός ποιητής από την Σικυώνα. Οι πληροφορίες για την ζωή του είναι συγκεχυμένες. Έζησε μάλλον κατά το δεύτερο μισό του 5ου αιώνα π.Χ. και φέρεται να εδίδαξε εκατόν είκοσι τραγωδίες, μολαταύτα από το έργο του σώζονται μόνο τρία αποσπάσματα της Μήδειας. Οι πηγές (1) παραδίδουν την γνώμη πως η Μήδεια του Νεόφρονος υπήρξε το πρότυπο του Ευριπίδη για την δική του Μήδεια, ωστόσο η σύγχρονη φιλολογική έρευνα επιχειρηματολογεί για το αντίθετο. (2)
Ανθολογημένο από τον Στοβαίο στην «Περί οργής» συλλογή του (3), με την λεπτή εκφραστική, την ένταση και την παλίνδρομη πορεία των κινήσεων της ψυχής, το δεύτερο σωζόμενο απόσπασμα του έργου, ο μονόλογος της Μήδειας αμέσως πριν το φονικό, αρκεί για να αποδείξει την ποιητική αλλά και την ψυχογραφική δεινότητα του Νεόφρονος.
Σημειώσεις
