ΤΡΕΙΣ ΘΑΛΑΣΣΕΣ

 

 

Όταν έρχεται η ώρα να αφήσεις

πίσω τον κόσμο των σκιών

όπως τον γνώριζες πάντα,

υπάρχει ένα τελικό σημείο φυγής.

Εκεί που ενώνονται τρεις θάλασσες,

εκεί που το λαμπρό φως

γίνεται ένα με το σκοτάδι.

Ένα απλό σημείο σταθερότητας

που αφήνει τις δυνατότητες

ελεύθερες να ανθίσουν όνειρα

και να καρποφορήσουν ζωή,

χωρίς να καταναλώνουν δυνάμεις

στη σύγκρουση των αντιθέτων.

 

Εκεί που ενώνονται τρεις θάλασσες

η νύχτα αγκαλιάζει τη μέρα,

και η βροχή το ξερό χώμα

που περιμένει να θεραπευτεί.

Ο πόνος, η ελπίδα και η χαρά

για πρώτη φορά χάνουν

τα όρια που τους δίνουν

υπόσταση και λόγο ύπαρξης.

Ο Βοριάς γίνεται ένα με τον Νοτιά,

ο Γραίγος με τον Γαρμπή

και ο Λεβάντε με τον Πουνέντε,

στην πιο απάνεμη σιωπή

που γνώρισες ποτέ

κάτω από τα αστέρια,

και δεν χρειάζεται πια

να σκύψουν στοργικά πάνω

από τα κρεββάτια των θνητών,

όπως κάνανε τις δύσκολες ώρες,

για να τους δώσουν καταφύγιο.

Τα φύλλα στη γέρικη ελιά

σταματούν το θρόισμα το ξημέρωμα.

Όχι τόσο από σοφία για όσα

έζησαν αλλά γιατί εδώ δεν έχει

σημασία να διηγούνται

με παράπονο ό,τι δεν έγινε.

 

Εκεί που ενώνονται τρεις θάλασσες,

δέχεσαι με ευγνωμοσύνη

το ασταμάτητο χτύπημα του κύματος,

που σου παίρνει κομμάτια

και σε λειαίνει τόσο πολύ

που δεν μπορείς να αναγνωρίσεις

την προηγούμενη μορφή σου

όταν αποχωρίστηκε με θόρυβο

από το σώμα της γης,

για να γίνει αυτό που είναι.

Τι είσαι τώρα βουνό, νησί

ή ένα μοναχικός βράχος

που εξέχει στη θάλασσα

χωρίς να έχει αξιώσεις

να πάρει κάποιο αξιόλογο όνομα,

εκτός κι αν γίνει κίνδυνος

για τα πλοία και τους ναυτικούς;

 

Εκεί που ενώνονται τρεις θάλασσες,

δεν υπάρχει πια καλό και κακό,

ούτε απώλεια και λύτρωση,

και ο Αρτζούνα δεν θα δώσει

τη μάχη που θα του εξασφάλιζε

τη φώτιση χωρίς προσπάθεια.

Δεν ανήκεις εδώ σε κάποιο σύνολο

που θα σε προστατέψει στοργικά

και θα γλυκάνει τη μοναξιά σου

αν παραδοθείς στις αδυσώπητες

σειρήνες των κοινών πεποιθήσεων.

Ούτε είσαι θύμα του πεπρωμένου.

Και κάθε σχέση είναι μια ευκαιρία

να μάθεις ποιος είσαι βαθιά

κι όχι να παραδόσεις κομμάτια

της ύπαρξης σου στην αβεβαιότητα

κάποιων ξένων προθέσεων.

Απλά γιατί πρέπει να ανήκεις.

 

Καθώς τα στοιχεία ενώνονται

σε μια ενιαία μορφή,

χωρίς διαχωρισμούς,

επιτέλους μπορείς να δεις

τη μεγάλη εικόνα από ψηλά,

Ο ήλιος δεν είναι πια εκεί

για να ξορκίσει τις σκιές

που διεκδικούν τη δική

τους θέση στον κόσμο

των γήινων αντιθέσεων.

‘Εχει αιώνια παρουσία

στο στερέωμα και τίποτα

δεν απειλεί την κυριαρχία του,

γιατί δεν έχει καμιά πρόθεση

να υπάρξει σαν κάτι ξεχωριστό.

 

Εκεί που ενώνονται τρεις θάλασσες,

μοιάζει να ξημερώνει

για πρώτη φορά.

Ο ήχος του κύματος

και τα διάφανα νερά

με παίρνουν μαζί τους

και τότε ανοίγω τα μάτια

μέσα στο νερό και βλέπω.

 

 

 

Ο Ορφέας Αθανασίου είναι δημιουργικός διευθυντής με σπουδές διαφήμισης και μάρκετινγκ στο City University of New YorK. Γράφει σενάρια και δημιουργεί διαφημιστικά σποτς για την τηλεόραση, το ραδιόφωνο  και το διαδίκτυο. Το 2013 συμμετείχε ως συμπαραγωγός στη διεθνή ομάδα της Ever After Tales, που κέρδισε με το έργο “Little Emily” του Ευγένιου Τριβιζά το βραβείο καλύτερης εφαρμογής για παιδιά προσχολικής ηλικίας στα Kidscreen Awards 2016 στις ΗΠΑ.