ESTACIÓN  INMOVIL –  Ακίνητη εποχή

Δεν θέλω να ξέρω ούτε να ονειρεύομαι.

Ποιος μπορεί να μου μάθει να μην υπάρχω,

Το ζην χωρίς να ζω;

Πώς απλώνεται το νερό;

Τι λογής είναι της πέτρας ο φλοιός;

Ακίνητος, μέχρι να σταματήσουν

τα αποδημητικά να παίρνουν ύψος

και να πετάξουν με πορεία

προς  το κρύο αρχιπέλαγος.

Ακίνητος, με μυστική ζωή

σαν μια υπόγεια πόλη

για να γλιστρούν οι μέρες

σαν τεράστιες σταγόνες.

Τίποτα δεν φθείρεται ούτε πεθαίνει

μέχρι τη δική μας ανάσταση,

μέχρι να επιστρέψουμε με τα πάθη

της ενταφιασμένης άνοιξης,

με ό,τι  παρέμενε χαμένο,

ακίνητο τελείως,

και τώρα με την έγερσή του

από το μη είναι

να γίνει κλαδί ανθισμένο.