Yo me encontré con el olivo y el acanto.
(a Nikos Kazantzakis).
Συναντήθηκα με την ελιά και την άκανθο
που χωρίς να ξέρω φύτεψες, βρήκα τις ακίνητες
πέτρες μπροστά σου γενναιόδωρες και αυτό
της πιστής σου κουκουβάγιας το ιερό μοιρολόι.
Αθάνατοι οι ποιητές όταν συχνά εμπνέονται
από τις χαραυγές και τα απομεσήμερα που έζησες,
τα φρενιτιώδη τέθριππα, καταγραφές
με πόνο για τις πικρές σου ώρες.
Η κόκκινη μούσα θυμωμένη και βίαιη,
η σειρήνα, θεότητα επική και άχραντη
που τότε εσύ ονειρευόσουν, σήμερα αργοσβήνει.
Από τέτοια κομμάτια συνθέτω τη μορφή σου.
Απόδειξη η φιλία μας και τα χρόνια μου τα ίδια
που μιλούσαν για σένα, ουρανέ και απέραντη γη μου.
Ευμορφία Μαντζαβίνου
Σημ. της μεταφράστριας
Η ισπανίδα Ρόσα Τσαθέλ Αριμόν, ποιήτρια, πεζογράφος, δοκιμιογράφος και γλύπτρια γεννήθηκε στο Βαγιαδολίδ της Καστίλλης το 1898. Λογοτέχνις της γενιάς του 1927 και του κύκλου των ‘’ Las sinsombreros’’ .Στη διάρκεια του Ισπανικού Εμφυλίου, ταγμένη με τη Δημοκρατική Ισπανία και κατά των Φαλαγγιτών και του Φράνκο, εγκατέλειψε το 1937 την πατρίδα της και εξόριστη φιλοξενήθηκε για ένα διάστημα στην Ελλάδα από το Νίκο Καζαντζάκη, στον οποίο αφιέρωσε το πιο πάνω ποίημα.
