Το τρίκυκλο
Η ζωή μου όλη -πανω σ’ ένα τρίκυκλο
Όχι – όχι! Εγώ δεν οδηγώ
Τρώω τα μούτρα μου και με πατίνι..
Με οδηγούν – συνήθως…
Φορτώνουν το μικροκαμωμένο μου
Σώμα στην καρότσα του – προσπαθώντας
Να χωρέσουν την καρδιά μου.
Η αλήθεια είναι πως εξέχει.
Μεγάλωσε θαρρώ πολύ…
Σε μιά γωνιά βάζουν τα όνειρά μου
Μαζί με την πραμάτεια μου
Βιβλία – παλιατζούρες – κι αγάπη
Πολλή…
Με στοιβάζουν, λες κι έχω ένα τεράστιο σώμα
“Είμαι μικρή”- τους λέω… δες’ τε με
Χωράω!
Εκείνοι, πετσοκόβουν
Τα άκρα μου…
Την καρδιά μου δεν
Καταφέρνουν ποτέ!
Και δωσ ‘του γυροβολιές στους
Στενούς δρόμους τους.
Τάκου – τάκου και πήγαινε – έλα
Μέχρι να φτάσω στο παντού
Μπορεί και στο πουθενά.
Η ζωή μου όλη – πάνω σ’ενα τρίκυκλο
Ένα μάτσο παλιοσίδερα
Κι ανάμεσά τους ένα μπουκέτο
Χαμομήλια…
Ένα πακέτο γεμάτο άφιλτρα τσιγάρα
Ο καπνός σκοτώνει τα πνευμόνια μου
Το άλλο γεμάτο με τα λάθη μου
Χρόνια γεμάτα ενοχές
Που η καρδιά μου δεν χωράει σε μια
Μικρή καρότσα.
Μια μάζα παλιοσίδερα
Κι ανάμεσά τους ένα μπουκέτο
Χαμομήλια…
