Burnt Norton

Του λόγου δ’ εόντος ξυνού ζώουσιν οι πολλοί ως ιδίαν έχοντες φρόνησιν (Ι, σ. 77 Αποσπ. 2)

Οδός άνω και κάτω μία και ωυτή. Ι. σ. 89 Αποσπ. 60

Ηράκλειτος (Diels: Fragmente der Vorsokratiker)

Ι

Ο χρόνος ο παρών κι ο παρελθών χρόνος

Ίσως κι οι δυο να ’ναι παρόντες στο μέλλοντα χρόνο

Κι ο μέλλων να εμπεριέχεται στον παρελθόντα.

Εάν το σύνολο του χρόνου είν’ αιώνια παρόν

Το σύνολο του χρόνου δεν εξαργυρώνεται.

Αυτό που θα μπορούσε να ’χει γίνει είναι κάτι αφηρημένο

Και παραμένει αενάως ως μια δυνατότητα

Σε κάποιο σύμπαν μοναχά πιθανοτήτων.

Αυτό που θα μπορούσε να ΄χει γίνει και αυτό που έγινε

Σε ένα τέλος οδηγούν, που είναι πάντοτε παρόν

Κάτω στο μονοπάτι που δεν πήραμε

Μπροστά στην πόρτα που ποτέ δεν την ανοίξαμε

Προς τον ροδώνα. Έτσι αντιλαλούν τα λόγια μου

Μες στο μυαλό σας.

(…)

Τ.Σ. Έλιοτ, Τα Ποιήματα. Εκδ. Ροές