-Περιγράψτε μας λίγο το θέμα του βιβλίου και πώς κατανέμεται σε κεφάλαια(στάσιμα) σαν να πρόκειται για αρχαία τραγωδία;

To βιβλίο κινείται σε πολλαπλά επίπεδα, το λογοτεχνικό, το ιστορικό, το ψυχολογικό, το θεατρικό. Διατρέχει τη σύγχρονη ελληνική ιστορία σε θεματικές ενότητες μέσα από τη φωνή της Έκτης, της Καρυάτιδας που βρίσκεται στο βρετανικό μουσείο. Τα γεγονότα που αφηγείται μπλέκονται με το δικό της πένθος και το αίτημα για επιστροφή της. Τα στάσιμα αφορούν πρωτοπρόσωπες αφηγήσεις, ύστερα από κάθε θεματική ενότητα, όπου κάθε φορά ο ήρωας, σαν μέλος από χορό αρχαίας τραγωδίας συνδιαλέγεται με τον κύριο μονόλογο της Έκτης. Το βιβλίο έχει και ένα δεύτερο μέρος με επίσης πρωτοπρόσωπες αφηγήσεις άλλων αγαλμάτων και γλυπτών που βρίσκονται σε μουσεία του εξωτερικού.

-Πώς προέκυψε η ανάγκη να γράψετε για ένα θέμα τόσο σημαντικό για τους Έλληνες αλλά και για την παγκόσμια πολιτιστική κοινότητα; Τι ελπίζετε να πετύχετε με την προβολή του θέματος μέσα από το βιβλίο σας;

Το βιβλίο έχει εκκίνηση τη διάκριση ενός μέρους της πρώτης ενότητας σε διαγωνισμό του Εθνικού Ιστορικού Μουσείου και της Ελληνικής Εθνολογικής Εταιρείας στα πλαίσια των διακοσίων χρόνων από την ελληνική επανάσταση. Θέλησα τότε να τονίσω την αντίφαση ανάμεσα στην Τρέλα της επανάστασης και στην ανεκπλήρωτη από εκείνα τα χρόνια έντονη επιθυμία για επιστροφή των γλυπτών και της Καρυάτιδας. Θέλησα επίσης να αναδείξω μέσα από τις αφηγήσεις την προοπτική στο μέλλον μέσα από μια σύγχρονη οπτική. Αυτό που επιθυμούσα γράφοντάς το ήταν να προσφέρω μια αναγνωστική εμπειρία αναδεικνύοντας και το πολιτιστικό αυτό θέμα που έχει λάβει ίσως και ψυχολογικές διαστάσεις.

-Στο βιβλίο βλέπουμε να εκτυλίσσεται όλη η σύγχρονη ιστορία με αναφορές και στην αρχαία εποχή μέσα από τα μάτια της Έκτης. Πόσο δύσκολο ήταν αυτό στην πράξη; Πιστεύετε να πετύχατε τον στόχο σας ως προς την πρόσληψη της ιστορίας σας για τον αναγνώστη;

Ήταν ένα συγγραφικό εγχείρημα που χρειάστηκε ιδιαίτερο νοιάξιμο. Ήταν αρκετή η έρευνα και η προσπάθεια οργάνωσης και σύνδεσης των δεδομένων στις διάφορες χρονικές περιόδους. Θεωρώ ότι κατάφερα να γεφυρώσω την χρονική απόσταση με εφόδιο την ανάδειξη του συναισθήματος που είναι διαχρονικό.

-Ποια είναι η προσωπική σημασία της λογοτεχνίας και της τέχνης για εσάς και πώς σας επηρεάζουν στη ζωή και τη δουλειά σας;

Η λογοτεχνία επιδρά σε εμένα εκτός χωροχρόνου. Είναι μια παράλληλη πραγματικότητα που αποζητώ είτε ως γραφιάς είτε ως αναγνώστρια. Βυθίζομαι και αναδύομαι μέσα από αυτή. Παρόμοια συμβαίνει και με τις υπόλοιπες τέχνες. Εξάλλου οι τέχνες συνδέονται μεταξύ τους με τα νήματα της διαφυγής και της ανανέωσης. Η Έκτη ευτύχησε να συνομιλήσει και με άλλες τέχνες σε μια εικαστική έκθεση (ζωγραφική, γλυπτά, εγκαταστάσεις) εμπνευσμένη από τα κείμενα.

-Ποιοι συγγραφείς ή λογοτεχνικά έργα έχουν αφήσει το στίγμα τους σε εσάς και με ποιον τρόπο;

Μια και τα πρώτα μου συγγραφικά εγχειρήματα ήταν ποιητικά, έχω τη σιγουριά ότι η ποίηση ήταν κυρίως εκείνη που με επηρέασε και στη γραφή μου. Η παγκόσμια ποιητική ανθολογία στο πατρικό σπίτι με το μπορντό δερματόδετο εξώφυλλο και τα χρυσά γράμματα ήταν βασική παρέα από τα χρόνια του δημοτικού. Ο πεζός λόγος, ελληνικός και ξενόγλωσσος, ανακαλύφθηκε σταδιακά δείχνοντάς μου έναν διαφορετικό τρόπο έκφρασης. Θα ήθελα να αναφερθώ σε ένα βιβλίο που θεωρώ σπουδαίο στη σύλληψη και την εκτέλεσή του, Το κιβώτιο του Άρη Αλεξάνδρου. Υπάρχουν βιβλία που τα ζηλεύεις με καλό τρόπο. Ένα τέτοιο είναι και Το κιβώτιο.

-Τι μήνυμα ελπίζετε να περάσετε στους αναγνώστες σας μέσα από την ιστορία που αφηγείστε;

Ελπίζω απλώς να προσφέρω στους αναγνώστες μια ποιοτική αναγνωστική εμπειρία. Το όποιο μήνυμα καταλάβουν είναι κάτι ανεξάρτητο από την πρόθεσή μου, είναι δικό τους γιατί ολότελα δική τους είναι η αποκωδικοποίηση. Κάθε αναγνώστης αποκωδικοποιεί με τον δικό του τρόπο, τις δικές του εμπειρίες, λάθη και επιθυμίες. Εύχομαι να το απολαμβάνουν.

Είχατε πει σε μια συνέντευξή σας πως «η Έκτη είναι το κενό, η μη παρουσία, αλλά και μια εκκρεμότητα από το παρελθόν με προεκτάσεις στο παρόν και το μέλλον». Πόσο είναι επίκαιρη και σήμερα αυτή η άποψή σας για τα έργα πρόσφυγες της αρχαίας τέχνης;

Όσο παραμένουν ίδια τα δεδομένα, η μη παρουσία, περισσότερο από την απουσία, θα είναι αυτή που θα δίνει σε αυτήν την εκκρεμότητα διαστάσεις ενός είδους τραύματος στο συλλογικό ασυνείδητο, μπορεί και εμμονικά, που πλήττει το παρόν επηρεάζοντας έτσι και το μέλλον.

Ποιο θα είναι το επόμενο συγγραφικό βήμα σας;

Το φθινόπωρο θα εκδοθεί μια συλλογή διηγημάτων μου από τον ίδιο εκδοτικό οίκο «Εκδόσεις Εύμαρος» καθώς η έως τώρα συνεργασία μας είναι άριστη. Πρόκειται για μια σύνθεση πεζών, όπου οι ιστορίες καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα θεματολογίας με κοινό σημείο τις στιγμές ακρότητας των ανθρώπων.

H Βίκη Κοσμοπούλου γεννήθηκε στο Μόντρεαλ. Φοίτησε στο τμήμα Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης και στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών «Ψυχολογία και Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας» του Παντείου Πανεπιστημίου. Εργάζεται ως ψυχολόγος στο δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα. Γράφει στίχους, ποιήματα, παραμύθια και πεζά. Διηγήματά της περιλαμβάνονται στα συλλογικά έργα 200 χρόνια τώρα (Μεταίχμιο, ebook, 2021), Συνομιλίες με πρόσωπα του 1821 (24γράμματα, 2021), Με μία σχεδία (Παρατηρητής, 2020), Μεσσηνιακές δημιουργίες (24γράμματα, 2020), Αν δεν είμεθα τρελοί, δεν εκάναμεν την επανάστασιν (Ιστορική και Εθνολογική Εταιρεία της Ελλάδος και Εθνικό Ιστορικό μουσείο, 2019), Μια εικόνα, χίλιες λέξεις (τόμος α΄ και β΄, τοβιβλίο, 2014, 2016), Καλλιτεχνικό ημερολόγιο (το βιβλίο, 2015, 2016, 2019, 2020), Απίθανες ιστορίες της πόλης μας (I write, 2015). Το διήγημά της «Μια απίθανη πόλη» δραματοποιήθηκε από το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος. Διηγήματα, ποιήματα και βιβλιοπαρουσιάσεις της έχουν δημοσιευτεί σε πολλές λογοτεχνικές ιστοσελίδες και blogs.Συνεργάζεται με το περιοδικό ΙΣΤΟΡΙΑ. Έχει εκδώσει τη συλλογή διηγημάτων ¨ΤΣΟΦΛΙ» εκδ. Κέδρος 2018 και «Η ΕΚΤΗ», εκδ.Εύμαρος 2023.