Εγκλεισμός
Ανούσιος κορεσμός
Όνειρο λάγνο η Άνοιξη
Και συ ζητάς τ΄αδύνατα
Γιατί είναι η ποίηση
μια τρυφερή ρωγμή
Και μπορεί-κάθε στιγμή-
τη μοναξιά να χαϊδεύει
(Ενώ ταυτόχρονα στα μάτια
με θράσος να την κοιτάει)
Ελεύθερος πολιορκημένος
στο διαμέρισμά σου-εκεί
Με μανία στίχους κατασκευάζεις
Για μια χαμένη εποχή
Και τούτο -στ΄αλήθεια -σου χαρίζει
μια κάποια ηδονή