Θα χρησιμοποιήσω όρους περιγραφής από την τέχνη της ζωγραφικής που νομίζω ταιριάζει στα ποιήματα του Γιώργου Σαράτση.
Μαγικός ρεαλισμός εικόνων:
Ο ποιητής επιχειρεί να δώσει να δώσει φωτεινότητα, ελευθερία και χρώμα.
Τα ποιήματα δεν έχουν μέσα τους μόνο την απόδοση της πραγματικότητας αλλά έχουν και αυτόνομες δυνατότητες να εκφράζουν τις όποιες αναζητήσεις των αναγνωστών. Φανερώνονται μέσα από μια λάμψη ξαφνική, ίσως μη αναμενόμενη.
Έτσι πραγματοποιείται η σύλληψη της εσωτερικής αλήθειας του καθενός.
Ο Γ. Σ. φέρνει την ανατροπή με κέρδος μια υποκειμενική ελεύθερη θέαση του κόσμου. Αυτό πρέπει να εισπράττουν οι έχοντες στα χέρια τους την συλλογή.
Ο ποιητής φλογίζει τις λέξεις των ποιημάτων με τα νοήματά τους και μας υποχρεώνει όχι μόνο να βλέπουμε αλλά και να ζούμε όλη την ατμόσφαιρα μέσα κι έξω.
Φιλοτεχνεί ποιητικές εικόνες που διατρέχουν τον κόσμο του παρόντος.
Δίνει την εντύπωση ο Γ.Σ. ότι εκφράζει υποκειμενικές σκέψεις όμως, στην πραγματικότητα, ενεργοποιεί κώδικες επικοινωνίας, με αποτέλεσμα την ανάδειξη ανεπαίσθητων αλλά ουσιαστικών στιγμάτων.
Η ρυθμική στα ποιήματα χαρακτηρίζεται από ελευθερία, κινητικότητα αναδύεται δεξιοτεχνικά δημιουργώντας ενορχηστρωμένους προβληματισμούς.
Εκείνο που πρόσεξα είναι ότι ο Γ.Σ. αναζητά σταθερά κατι χαμένο, ότι μια ισχυρή ανάγκη τον πιέζει στην κατεύθυνση της υπέρβασης.*
