Λένη Ζάχαρη: ένα ποίημα

Στη σκιά του Κάστρου ΙΙ

 

Μεταμορφώνονται οι σκιές το βράδυ

τις τραβάει το νερό στα σπλάχνα του

εδώ κι αιώνες καταχτητές κι υπήκοοι
Τα φώτα θάλπουν την Ιστορία
ο φλοίσβος των κυμάτων νανουρίζει παραμύθια

Στο τραπεζάκι της αυλής αραδιασμένες λέξεις
κι άλλα ζωύφια ίπτανται
από ψηλά το φως αλλάζει χρώματα

σε κάθε στάση του δείχτη

Η σιωπή σκίζεται δύσκολα
οι λαρυγγισμοί των μετεώρων γίνονται ψαλμοί
ψαύω την ακινησία που κινείται 

τέχνασμα του νερού

Στον απέναντι τοίχο πελώριοι βασιλικοί
μέσα σε γλάστρες, κομμάτια από πορτόθυρα
βαμμένα άσπρα- μπλε,
στο σοκάκι οι γάτες βασιλεύουν

Υπόκρουση τα fados της διπλανής κυρίας
κι οι μελωδίες στο πιάνο
Οι λέξεις τρυπάνε το μυαλό σε χώρο δίχως όριο
Ο χρόνος καταλύεται
Μοναδική ανταμοιβή η Λειτουργία των κυμάτων