Κύριε, μην ανησυχείς, όλα καλά-

Έχουν συντελεστεί όλα τα αμαρτήματα

Πολλαπλασιαστήκανε  

Κατακυρίευσαν τη γη, καταγραφήκαν-

Βρήκανε πια τις θέσεις τους

Τα τρισεκατομμύρια

Οι λίθοι απ’ το άδικο τόσων αιώνων

Έχουν χτιστεί τα τείχη και οι τύμβοι

Χτίστηκαν οι μικροί

Και οι μεγάλοι οίκοι των ανθρώπων, τώρα

Λίθινη εποχή ξανά

Όλα καλά-

Παράλληλα, τα πάντα συνεχίζονται, ερήμην

Ακόμα περιστρέφεται η γη

Σαρώνουν ασταμάτητα τα κείμενα

Οι ίσκιοι των νεφών και των πουλιών

Ακόμα, αστραπιαία

Τα μονοπάτια φανερώνονται και χάνονται

Στη λάσπη των πρωτόπλαστων ακόμα

Για στιγμές

Λάμπει η ματαιότητα, το κρυπτονόμισμα-

Όλα καλά-

Τα είδη δοκιμάζονται, ακόμα δοκιμάζουν

Βράγχια, φτερά, όπλα, τοξίνες  

Καινούργιες δεξιότητες, χαρακτηριστικά

Ερήμην  

Ακολουθεί τους έλικές της η εξέλιξη, τυφλά

Πέφτει με το κεφάλι σε τυφλά σημεία

Τη ρουφάνε-

Μα μην ανησυχείς

Βγαίνει πιο πέρα σαστισμένη

Παράξενη, κομμάτια

Συνεχίζει αδάμαστη-

Έτσι θα ’πρεπε να ’ναι, έτσι είναι

Όλα καλά, όλα καλά-