ΟΤΑΝ ΘΥΜΩΝΕΙ Η ΣΑΠΦΩ

σκιδναμὲνας ἐν στήθεσιν ὄργας

μαψυλάκαν γλῶσσαν πεφύλαχθαι

«ὅταν ἡ ὀργὴ τὰ στήθη σου ταράζει,

ἀπὸ τὴ γλώσσα, ποὺ σὰν σκύλος ὑλακτεῖ, φυλάξου.»

Αὐτὸ μὲ συμβουλεύει ἡ Σαπφὼ

—καὶ μὴ νομίζετε πὼς μοναχὰ γι᾿ ἁβρότητα μιλάει,

καλὰ τὸ ξέρει τί θὰ πεῖ θυμός,

ὀργὴ γι αὐτοὺς ποὺ μὲ τὰ χέρια τους λερὰ

μιαίνουνε τίς λέξεις.

Οἱ ἀνίδεοι ποὺ σφήκα νόμισαν φαρμακερὴ τὸ πιερικὸ μελίσσι.

Μὰ ἐκείνη ἔχει τὸ ἀντίδοτο γιὰ τὸ κακό κεντρί τους:

ξόρκι καὶ μαγικὴ ἐπωδὴ

ποὺ ἡ Μνημοσύνη χάρισε σ᾿ αὐτοὺς ποὺ τὴν τιμοῦνε·

σὰν ψίθυρος μᾶς ἔρχεται καὶ σκίζει τὰ ἐρέβη:

οὐδέ ποτα μναμοσύνα σέθεν

ἔσσετ’ οὐδὲ πόθα εἰς ὔστερον

(Κανεὶς δὲν θὰ τοὺς θυμηθεῖ, ὅσο ἂν κυλοῦν οἱ αἰῶνες).

17/1/2023