You are currently viewing Έφη Φρυδά. Έξι θαλασσοργασμικά ποιήματα, αφιέρωμα στην παγκόσμια ημέρα οργασμού (24-7)
Sarah Harvey. sea

Έφη Φρυδά. Έξι θαλασσοργασμικά ποιήματα, αφιέρωμα στην παγκόσμια ημέρα οργασμού (24-7)

 

On n’aime qu’une fois, la première.

  • Θάλασσα

Χαίρε
γιγάντια πάλλουσα πεδιάδα
πηγή σκότους και φωτός
γαβάθα ηδονής.

δώρο που μέσα σου αθώα

κι όλο και πιο ελεύθερη ανακάμπτω

τόσο εύκολη για σένα

ασύδοτη επιστρέφω.

απέραντο θηλυκό

κοντά σου,

στα πλάτη και τα βάθη σου

πλήθος ζωές σπαρταρούν

άσε με το δικό μου φύλο να βρω

σε μια διαφορετική κατάσταση ύπαρξης

εκεί όπου η κάποτε φλεγόμενη νιότη μου, οπαδός της αισθησιοκρατίας,
με συνοπτικές διαδικασίες

ακόμα παραδίνεται.

 

 

Alex Katz. Yellow Swimsuit, 1997.

 

  • Πασπαλισμένο με σαφράν

 

o ήλιος που γύρω σου ξανοίγει

φτιάχνει μια περίμετρο αβγό μελάτο πασπαλισμένο με σαφράν

κι εσύ μια ξεροψημένη μπουκίτσα βουτάς χρυσαφένια

ήρθε – επιτέλους – η αμφίβια εποχή του χρόνου.

 

Shomei-Tomatsu.-the pencil of the sun.1975.

 

  • και το μολύβι του ήλιου να ξαναγράψει απ’ την αρχή

    όσα θα σβήσει η θάλασσα.

 

Arthur Rackham ~ Peter Pan~ 1906

 

  • Πήτερ Παν

 

βγήκες, μικρέ μου, από το αρματωμένο σου καράβι και τις πλησίασες. μοναδικό εφόδιο οι αισθήσεις κι καρδιά σου.  την ξέχωσες από το στέρνο σου για να πάρει ανάσα, να υγρανθεί από το θαλασσινό αγέρι, να ψηθεί από την αλμύρα.

ανασαίνεις το θαλασσί άρωμα των πόθων σου, τον βυθό που καθρεφτίζεται στα μάτια τους, και που εσύ τόσο λαχταράς.
άοπλος είσαι, γι’ αυτό και τις κατέκτησες.

 

 

Catrin Welz-Stein.
  • Θάλασσες και πλάσματα του βυθού

Θάλασσες και πλάσματα του βυθού βάζουνε πλάτη και ‘μεις σκαρφαλώνουμε τους πέτρινους μαντρότοιχους μιας ζωής που όλο μας τουμπάρει. Ήλιος και ιώδιο βαθιά στους πόρους.

Και ‘μεις αναμετριόμαστε με τους παγωμένους φόβους που ψιχαλίζουν φθονερά πρωτοβρόχια και ξεπλένουν το αλάτι που αφήσαμε πάνω μας μήπως και κάνει το πετσί μας αδιαπέραστο. Η απόσταση ανάμεσα στους τοίχους πλημμυρίζει, δόλια φυτά θα ξεμυτίσουν όπου να’ ναι.

Θυμήσου, ποτέ μην ξεχνάς πόσο δυνατός κι ωραίος είσαι στη θάλασσα, στη δροσιά του πλάτανου. Θυμήσου, ποτέ μην ξεχνάς πόσο δυνατός κι ωραίος είσαι μικρός σαν το θυμάρι που απλώνεται και πιάνει αιχμάλωτους με την ευωδιά του τους άγονους λόφους.

 

Jacques-Henri-Lartigue.chez Carven Agay.1954.

 

 

  • είδα ένα όνειρο κυκλικής ρευστότητας

    μαζί του εγώ παιδί

    από πέρασμα στενό

    στο απέραντο κύλησα.

Έφη Φρυδά

Η Έφη Φρυδά γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα, σε ένα ωραίο (ακόμα) κομμάτι του ιστορικού κέντρου. Σπούδασε Αγγλική Φιλολογία και Οικονομικά. Ασχολείται με τη λογοτεχνική μετάφραση σε όλη σχεδόν την ενήλικη ζωή της. Έχει μεταφράσει, μεταξύ άλλων, συγγραφείς όπως Ντύλαν Τόμας, Ντ. Χ. Λώρενς, Τ. Χάρντυ, Ε.Μ. Φόστερ, Ι. Ουόρτον, Κ. Μπλίξεν, Τζ. Μπόλντουιν, ΝτεΛίλλο, Τζ. Κ. Όουτς, Μπουκόφσκι, Ρούσντι, Γκόλντινγκ, Ντ. Τζόνσον, Χ. Σέλμπι, Σ. Μπέλοου, Π. Χάισμιθ, Όσιαν Ουόνγκ. Ήταν υποψήφια για το Βραβείο καλύτερης μετάφρασης του Ευρωπαϊκού Κέντρου Λογοτεχνίας και επιστημών του Ανθρώπου (ΕΚΕΜΕΛ) και για το βραβείο καλύτερης λογοτεχνικής μετάφρασης του Athens Prize Festival. Έχει επίσης μεταφράσει δοκίμια ψυχανάλυσης και ψυχολογίας, έχει συνεργαστεί με το Μουσείο Μπενάκη και έχει συγγράψει και επιμεληθεί κείμενα καταλόγων για εκθέσεις. Αγαπά με πάθος τις εικαστικές τέχνες και ασχολείται με την έρευνα και συγγραφή σχετικών άρθρων. Συνεργάστηκε με την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες, ασχολήθηκε με το Θέατρο στην Εκπαίδευση και εργάστηκε ως μεταφράστρια για κείμενα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Γράφει ποίηση.

Αφήστε μια απάντηση

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.