Αδιέξοδοι δρόμοι

Ένα φεγγάρι φυματικό,

Κίτρινο, χλομό

Σκέπασε ολόκληρη τη νύχτα.

Γεύση πικρή, θλίψη

Τα δύσκολα χρόνια της νιότης φευγάτα

Τα δύσκολα χρόνια που έρχονται

Αβέβαια και θλιβερά.

Ίσως και καταστροφικά.

Μόνη λύση η φυγή.

Αλλά για πού;

Οι δρόμοι κλεισμένοι από καιρό

Κι εγώ μονάχος στη μέση του πελάγους

Σε βάρκα δίχως κουπιά

Μονάχος, απελπιστικά μονάχος.

Να πετάξεις; Δεν γίνεται. Κομμένα τα φτερά.

Άλλωστε πού να πας; Και γιατί;

Όλοι οι δρόμοι αδιέξοδοι λοιπόν,

Φραγμένοι, για πάντα κλειστοί.

Υπομονή! Υπομονή! Υπομονή!