You are currently viewing ΑΡΙΣΤΟΥΛΑ ΔΑΛΛΗ: τα κλουβιά

ΑΡΙΣΤΟΥΛΑ ΔΑΛΛΗ: τα κλουβιά

Στη σοφίτα του σπιτιού μου έχω συγκεντρώσει αναμνηστικά αντικείμενα της πατρικής οικογένειας. Μαζί και την τελευταία οικογενειακή φωτογραφία λίγο πριν φύγει ο πατέρας στον πόλεμο. Την φυλάω σαν τον τελευταίο κρίκο αυτής της παράξενης σχέσης μας.  Είμαι οκτώ χρονών. Φοράω το λευκό φόρεμα στολισμένο με δαντέλες. Τα μαλλιά μου είναι πυρόξανθα και στολισμένα με μεταξωτές κορδέλες. Νιώθω σπουδαία στην αγκαλιά του πατέρα με το παράξενο κίτρινο κουστούμι. Χανόμουν μέσα στα χέρια του που με έσφιγγαν παράξενα καθώς με γέμιζε φιλιά αγάπης. Δεν είδα ποτέ το πρόσωπό του. Το κεφάλι του ήταν φυλακισμένο σε ένα σιδερένιο κλουβί. Το κουβαλούσε πάντα η μητέρα στο χέρι της και είχε το κλειδί κρυμμένο στο στήθος της. Δεν της άρεσε η αγάπη του πατέρα για μένα. Αδιάφορη με προσπερνούσε και με θυσίαζε με την σιωπή της. Συχνά φορούσε το κόκκινο σατέν φόρεμα με τα πολλά κουμπιά που την έκανε απόρθητη. Ήταν το δικό της κλουβί. Το πρόσωπό της είναι έξω από την φωτογραφία. Δεν έχω εικόνα της. Προσπαθώ να την φανταστώ, αλλά χάνεται στην ομίχλη.

  Αντίθετα τα χέρια της με τα καλοσχηματισμένα δάχτυλα χαλαρά αγκαλιάζουν τον ώμο του αδερφού μου. Λίγο πριν από την εφηβεία με το βελούδινο πράσινο κουστούμι. Άκαμπτο παιδικό σώμα κάτω από την σκιά της μητέρας. Βουβός φόβος πλανάται πάνω από τα άδεια κλουβιά της οικογένειας. Ποιος έχει σειρά άραγε μετά τον πατέρα; Θεά Εστία και Θεά Κάλι η μητέρα περίμενε την επόμενη θυσία στον βωμό  της δύναμης.

Τώρα η μητέρα δεν είναι ανάμεσα μας. Το κλειδί πλέον το κρατάω εγώ.

Ο πατέρας ξαπλωμένος στην κουνιστή πολυθρόνα δεν έχει τόπο για τις απολαύσεις. Δεν είναι πουθενά. Το λευκό κεφάλι του άδεια σελίδα για μνήμες. Βλέπω το συρρικνωμένο  είδωλο του και τον συγχωρώ.

Τον αδελφό μου έχω χρόνια να τον συναντήσω. Δεν θα τον αναγνώριζα. Ξέχασα το πρόσωπό του από τότε που η γυναίκα του τον φυλάκισε στο κλουβί που του είχε χαρίσει η μάνα μας. Κάθε μέρα ανατρέχω στο μπαούλο της σοφίτας. Η νοσταλγία είναι το δικό μου κλουβί. Κοιτάζω το μέλλον μου έξω από το κλουβί.

 Αύριο θα καθαρίσω την σοφίτα. Θα πετάξω  όλα τα αναμνηστικά σιδερένια κλουβιά.

 

 

 

Βιογραφικό
 
Η Αριστούλα Δάλλη είναι Εικαστική Θεραπεύτρια – Συστημική Οικογενειακή Θεραπεύτρια, στο Ψυχοθεραπευτικό και Εκπαιδευτικό κέντρο Δια Βίου Μάθησης το ‘Έρμα’.

This Post Has 3 Comments

  1. Κατίνα Βλάχου

    Πολύ ωραίο το διήγημά σας! Αξίζει πολλές αναγνώσεις. Μπράβο!

    1. Αριστούλα Δάλλη

      Ευχαριστώ πολύ κ. Βλάχου! Συγχαρητήρια για το δικό σας κείμενο!! είναι όμορφο το μοίρασμα μας στο αγαπημένο Περί Ου και το ευχαριστούμε για τις ευκαιρίες συνάντησης που μας προσφέρει!

    2. Αριστούλα Δάλλη

      Ευχαριστώ πολύ κ. Βλάχου! Συγχαρητήρια και για το δικό σας διήγημα !! Ευχαριστούμε το Περί ου και τους συντελεστές του που μας δίνει την ευκαιρία να συναντηθούμε στο χώρο της δημιουργίας!

Γράψτε απάντηση στο Αριστούλα Δάλλη Ακύρωση απάντησης

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.