στην Anne Kelly που είναι
πάντα εδώ
το παλιό κέλτικο τραγούδι ω ω ω…
σαν τζίνι από το μπουκάλι ξεπηδάει
με άρπες φλάουτα βιολιά και κονσερτίνες
για έναν μοναχό που πίνει Γκίνες
σ ΄ένα παμπ του Δουβλίνου
στην αριστερή όχθη του Λίφφυ
ήρωας δεν είμαι το εξηγούμαι
in nomine Patris et Filii
et Spiritus Sancti
μες στον καθρέφτη του νερού ανάποδος
ο κόσμος βουλιαγμένος
ο Άβελ γεννημένος χαμένος ω ω…
αλάτι ψιλό αλάτι χοντρό
τη μάνα μου την Εύα ψάχνω να βρω
μες στην κοιλιά της να ξαναμπώ
το φτυάρι βουτάει στην τύρφη τυφλό
ανεμογκάστρι
κρα κρα οι κουρούνες στα δέντρα ψηλά
χασκογελάνε με τα φαντάσματα
το κάστρο σηκώνει άρον άρον την πύλη
φρουροί στις επάλξεις αόρατοι
τεντώνουν τα τόξα
ουδέν αναστρέψιμον
ίχνη στην άμμο ρουφηγμένα κανένα
για θύμισε μου τ’ όνομα σου το μικρό
περνά σαν άλλοθι ο καιρός κυλά
κυλάει η παλίρροια φουσκώνει
γουλιά γουλιά η σκούρα μπύρα
όλα τα θολώνει
αγίων θαύμα τσαρλατάνων τρικ
το νόημα ποιο
το βράδυ θα σέρνω την ίδια βαλίτσα
στις γρανιτένιες πλάκες του αεροδρομίου
αποχαιρετώντας τον Μπλουμ
χωρίς καν να γυρίσω το κεφάλι.
_______________________________________________
