Ο ΠΙΟ

Δεν γράφουν ποιήματα

και είναι οι ίδιοι ποίημα:

Λιγόλογο, πυκνό, ερμητικό

με ανατροπή στο τέλος.

Οι φίλοι τους δεν τους ξεχνούν

και αναφέρονται σ’αυτούς

στον Υπερθετικό.

Ήταν ο πιο..και ο πιο…

μονάδα μέτρησης

καινούργια

της ανθρωπιάς.

 ΑΥΤΟΝ

Αυτός που ήσουνα,

Αυτόν που είχα- ή έτσι νόμιζα.

με το εμφύλιο σώμα σου

τα βλέμματα το ύφος το παράπονο

τη λύπη, τους καημούς

και τις ιδέες σου,

τις σκέψεις σου τους φόβους και τα όνειρα

Όσο σε ήξερα- ή έτσι νόμιζα.

Με τις εικόνες σου αυτές

στης μνήμης μου το δίχτυ

όσες πιαστήκαν

Μ’ αυτές θα πορευτώ. Δεν έχει άλλες.

Λιμοκτονώντας έστω

μ’ αυτές

μέχρι το τέλος.

 ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΕΣ

Τις νύχτες όταν βγαίνει

φώτα και ραδιόφωνα

τ’αφήνει ανοιχτά

Να βρεί όταν έρθει

οικείο περιβάλλον

όχι πολύ τρομαχτικό

να την καλωσορίζει.

Στρατηγικές τέτοιες

Μηχανεύονται συχνά

Οι μοναχικοί.