Άρρωστη πασχαλιάτικα με κόβιντ Παραδομένη στον ύπνο. Ύπνο βαθύ σαν πάχνη και σαν χιόνι Που θέλει να καταπιεί τη λύπη όλη Τις Ερινύες της μνήμης Τις εικόνες τις παλιές της…

 ΦΥΛΑΚΑΣ ΑΓΓΕΛΟΣ   Όσο ζούσες μαζί μας Έκρυβες με τις πλάτες σου Το οχληρό τοπίο Τα κακώς κείμενα όλα Και τον θάνατό μας   Που πηγαινοέρχεται τώρα Ξεθαρρεμένος Κοιτώντας μας…

Poste restande    Πάνω που έφυγε εκείνος  λυπημένος Βγήκαν στον ουρανό  Αστέρια  Τα εγγονάκια του Υπηρεσία poste restande Να στέλνει και να δέχεται Επιστολές Τις αγκαλιές Και τα φιλιά μας…

 Με ένα δυνατό ΚΡΑΚ αποσυνδέθηκαν οι συρμοί Εσύ τράβηξες γι’ αλλού προορισμό άγνωστο Κι εγώ γυρνάω στο σπίτι αμίλητο και σκεφτικό γυμνό ξένο και έρημο σαν μαγεμένο ένα φιλί που…

        Ο ΠΙΟ Δεν γράφουν ποιήματα και είναι οι ίδιοι ποίημα: Λιγόλογο, πυκνό, ερμητικό με ανατροπή στο τέλος. Οι φίλοι τους δεν τους ξεχνούν και αναφέρονται σ’αυτούς στον…

 ΑΤΙΤΛΟ Γ.   τα καλοκαίρια το βράδυ προχωράει με μεγάλα βήματα σαν έφηβο αγόρι κι όταν κοιτάς απ’ το μπαλκόνι σου απέναντι τα σπίτια κίτρινα τζάμια φωτεινά που κρύβουνε ζωές.…

 ΦΑΡΜΑΚΟΛΟΓΙΚΑ   «Τα φάρμακά σου φέρε, Τέχνη της Ποιήσεως,  που κάμνουνε- για λίγο- να μη νιώθεται η πληγή». * Φάρμακα ομοιοπαθητικά, Για οξείες καταστάσεις που συνταγογραφούνται. Να όμως που Παρ’…

ΜΟΝΗ ΣΠΙΤΙ   Ξυπνάω τη νύχτα ξαφνικά Κι όσο αραδιάζω ονόματα καλώντας Και τ’ όνομά σου τελευταίο, Σαν έναν κωδικό ασφαλή επιτέλους Που ανοίγει πόρτες, Κανείς. Δεν είσαι εδώ. Μετοίκησες…

  ΑΙΘΟΥΣΑ ΑΝΑΜΟΝΗΣ   Είμαι μια αίθουσα αναμονής Δημόσιου Νοσοκομείου με ανοιχτή την τηλεόραση στα πρωινάδικα μπροστά στα μάτια ανθρώπων κουρασμένων που περιμένουν για χημειοθεραπεία. Χειμώνας, κι η πόρτα όλο…