ΠΟΝΟΣ ΠΛΗΡΟΥΣ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗΣ Πωπώ, ξύπνησες. Έχεις κοιμηθεί χωρίς παυσίπονο και τώρα στις έξι κοιτάς τα μηνύματά σου στο κινητό, στριφογυρνάς, είσαι καλά .Ανησυχείς. Δηλαδή πώς είσαι καλά, και τι θα…
Μεσάνυχτα. Κατέφθασαν γρήγορα στο δημόσιο νοσοκομείο με το ΕΚΑΒ. Απέξω από τα βαμμένα ως τη μέση τζάμια μόνο κάτι στίγματα τα φώτα, καθώς ανέβαιναν έλαμπαν στην Κυριακάτικη νύχτα, πρώτα στο…
“Βρήκε η νύφ’ το υνί πίσ’ απ’ ντην πόρτα..”, έκφραση που ακουγόταν συχνά στο σπίτι, ειπωμένη συνήθως από τον πατέρα, ειρωνικά, περιπαιχτικά, για ένα επίτευγμα δυσανάλογα εύκολο, πασιφανές, μια επιτυχία…
Αρχοντούλα Διαβάτη: Το Μηδέν και το Άπειρο Αγαπητό μου σπίτι αναρωτιέμαι αν μπορώ ακόμα να σ’ αγαπώ, κι αν σ’ έχω ποτέ αγαπήσει. Δεν σε νιώθω να με κατασκοπεύεις μες…
Η Ασπασία στο ΧΡΟΝΟΚΑΤΑΦΥΓΙΟ* Φθινόπωρο. Προεκλογικές συζητήσεις. Επίκεινται αυτοδιοικητικές εκλογές. Γυρνώντας πίσω στο χρόνο η κ. Ασπασία Καρρά, μπαίνει στο ΧΡΟΝΟΚΑΤΑΦΥΓΙΟ του ’60 διερευνώντας τα έργα και τις ημέρες της…
Ασπασούλα, καρφίτσα, την προλάβαινε στην πόρτα ο πατέρας. Μ’ αυτήν θα έγραφε στον τοίχο πότε την έπιασαν, θα το χάραζε στον τοίχο του κελιού. Γιατί τα κελιά δεν βλέπουν φως,…
Δεν είμαι καμιά μηχανή παραγωγής θετικότητας. Έχω ένταση, έχω δυσαρέσκεια, έχω δυσθυμία, κάνω αρνητικές σκέψεις, θα τους έλεγε. Τώρα κοιτάει από το μπαλκόνι την πινακίδα που αναβοσβήνει στο ψαράδικο απέναντι,…
Στο μάρσιπό του το καθένα Παιδάκια στον περίπατο Μπροστά στο στήθος Της μαμάς και του μπαμπά Το μέγιστο παράσημο ΣΤΟ ΛΙΒΑΔΙ Μες στο λιβάδι, Όπως το λέμε Το πλαστικό χαλί…
Άρρωστη πασχαλιάτικα με κόβιντ Παραδομένη στον ύπνο. Ύπνο βαθύ σαν πάχνη και σαν χιόνι Που θέλει να καταπιεί τη λύπη όλη Τις Ερινύες της μνήμης Τις εικόνες τις παλιές της…
Λιακάδα Δεν μ’ ακουμπάει ο ήλιος σας Δεν με ζεσταίνει. Δώρο για τα παιδιά και τους μπαμπάδες με το καροτσάκι. Για τους συνταξιούχους και τις νεαρές με το πατίνι…
Μια χαψιά θα μας κάνει η τεχνητή νοημοσύνη κι ο αλγόριθμος, σκέφτεται διαβάζοντας στις εφημερίδες τα τελευταία επιτεύγματα που θα κάνουν τη ζωή αγνώριστη. Παλιά ήταν η εμμονή της να…
ΦΥΛΑΚΑΣ ΑΓΓΕΛΟΣ Όσο ζούσες μαζί μας Έκρυβες με τις πλάτες σου Το οχληρό τοπίο Τα κακώς κείμενα όλα Και τον θάνατό μας Που πηγαινοέρχεται τώρα Ξεθαρρεμένος Κοιτώντας μας…
