Η παρούσα συγκεντρωτική έκδοση των ποιητικών συλλογών του Γιάννη Πατίλη είναι η τρίτη σε διάστημα πενήντα τριών ετών από το 1970, χρονιά έκδοσης του πρώτου του ποιητικού βιβλίου Ο Μικρός και το Θηρίο. Τριάντα χρόνια μετά την έκδοση της δεύτερης συγκεντρωτικής του (1993), η τρίτη αυτή έκδοση έρχεται να καλύψει ένα μεγάλο κενό συμπεριλαμβάνοντας και την ικανή σε όγκο ποιητική του δουλειά μετά το 2000. Επίσης, αποκαθιστά την αρχική μορφή των πρώτων του ποιητικών συλλογών, αφού επαναφέρει δεκαέξι ποιήματα που είχαν εξαιρεθεί από τις προηγούμενες συγκεντρωτικές. Το σώμα των δέκα συλλογών τού τόμου συμπληρώνουν πλούσιες σημειώσεις και ευρετήρια καθώς και το δοκίμιο του ποιητή «Το Σπασμένο είναι πιο Ανθεκτικό | Στίχοι και σκέψεις για την ηλικία των ερειπίων», μια έκθεση, με ποιητικά παραδείγματα, των προσωπικών βιωματικών και ψυχοπνευματικών προϋποθέσεων της ποιητικής εργασίας του, που αποτέλεσε το περιεχόμενο ομιλίας του στο Πανεπιστήμιο της Κύπρου τον Μάρτη του 2016. Εκεί, μεταξύ άλλων, ο ποιητής, σημειώνει: «Η δική μου προσωπική εμπειρία του Κόσμου, όσο και όση εκφράζεται στα ποιήματά μου, είναι μια εμπειρία πτωτική, σύμφωνα με την οποία η διαρκής και κανονική του κατάσταση, όπως αυτή μπορεί να γίνει αντιληπτή από τον άνθρωπο, είναι η αποσπασματικότητα και η φθορά. Μια τέτοια επίγνωση συνιστά, κατ’ εμέ, και μια βαθύτερη κατανόηση της πραγματικότητας, ενώ η αξίωση της επιβολής στην κοινωνική συνθήκη μιας τάξεως ιδεών ή πραγμάτων που θα μας διασφαλίζει διά παντός από την έκπτωση και τη φθορά, οδηγεί τον άνθρωπο σε χειρότερα βάσανα από εκείνα απ’ τα οποία θα ήθελε να τον προφυλάξει. Και επειδή κάθε πολιτισμός, ιδιαίτερα ο αποτελεσματικότερα οργανωμένος και σε επιτεύγματα ο περισσότερο λαμπρός, διαφυλάσσει στον πυρήνα του μια παρόμοια αξίωση επιβολής, η κανονική κατάσταση κάθε πολιτισμού είναι τελικώς τα ερείπια».