Χώρα μακρινή

Ανεξερεύνητή μου χώρα μακρινή

Την κάθε μέρα σχεδιάζω

Πώς θα φτάσω στις ακτές σου.

Χαράζω χάρτες διαδρομές απ’ την αρχή

Με πλούσια χλόη γη και ανθρώπους με φτερά

Με δέντρα ριζωμένα στην καρδιά σου

Κι  αγγέλους αλεξίπτωτους από ψηλά

Να πέφτουν  όταν χρειαστεί μες στα κενά σου.

Μια κρήνη ύστερα εγκαθιστώ

Με νοερά νερά οι λέξεις

Να συνομιλούν βαθιά με τη ροή της.

Θα φέρω έπειτα το σπάνιο πουλί

Με κόκκινα φτερά και διάφανη φωνή

 να κελαηδά στην επικράτειά σου.

Ανεξερεύνητή μου χώρα μακρινή

Σε πλάθω κάθε μέρα κι ας μη φτάσω.