1.Έλα Άνοιξη Χάδι πούπουλο Ρόδο μυστικό. 2.Κόρης ξύπνημα Σε χλόη ολόδροση Γλυκοτρέμουλο. Χαίρε Άνοιξη! Στην αιθρία του πρωινού Τιτιβίσματα. Έαρος ροές [ … ]
Καίτη Παυλή: ποίημα
Ψυχή I Γι’ αυτό το έσω είναι θέλω να με θες Γι’ αυτό που ήμουνα, που είμαι, που θα γίνω Τα εσωτερικά τοπία μου να δεις και ν’ αγαπήσεις Αφού [ … ]
Καίτη Παυλή: ένα διήγημα
Νεκρή φύση Άνοιξε το ατελιέ, κλεισμένο μέρες, σκοτεινό, ένα μήνα και… Μύρισε βαθιά. Όχι κλεισούρα. Νέφτι και χρώμα! Η μυρωδιά των χρωμάτων πηχτή στον αέρα. Άνοιξε τα παράθυρα να [ … ]
Καίτη Παυλή: ένα αφήγημα
ΓΙΑ ΟΜΙ Κάθε Οκτώβρη, μήνα του πένθους μου, ξαναζώ τα γεγονότα, φέτος όμως ακόμα πιο έντονα. [ … ]
Καίτη Παυλή: Το τελευταίο φιλί
Τόσες μέρες πέρασαν κι αυτό το κόκκινο, σαν το χυμένο ζωντανό αίμα, δε φεύγει απ’ τα μάτια μου. Λαμπρή αντανάκλαση του κόκκινου της δύσης πάνω στα τζάμια. Και το τελευταίο [ … ]
Καίτη Παυλή: Εφτά χαϊκού για το φθινόπωρο + άλλα δύο
Φλογάτες λεύκες Ανεβαίνουν στα ύψη Φθινοπωριάζει — Με κίτρινο φως Ο Σεπτέμβρης ξανά Βρέχει δάκρυα — Εποχή μήλων Το φως κύλησε δίπλα Κι εσύ λείπεις — Οκτώβρης [ … ]
Καίτη Παυλή: Δυο ποιήματα
Ξημέρωμα στην Ιντλίμπ Τόσος σωρευμένος πόνος Σε ερείπια πόλεων οδύνη τόση Κραυγές, οιμωγές, θάνατος Και πατημασιές πολέμου πάλι; Ξύπνησα με φοβερές βροντές και λάμψεις Κι άκουσα του παιδιού [ … ]
Καίτη Παυλή: Δυο ποιήματα
Ανύψωση Ψήγματα μόνο Μέσα στη σκοτεινή ζωή μας Ψήγματα αδάμαντα και χρυσού Στις καθημερινές μας πράξεις Στις συναντήσεις μας και τις χειρονομίες Σε χρόνο ανύποπτο περνούν Οι μεγάλες αλήθειες [ … ]
Καίτη Παυλή: Δυο ποιήματα
Η αρχιτεκτονική της διαγραφής Πήρες μια γομολάστιχα μεγάλη κι έσβησες Αυτά που υπήρξαν κι είναι ακόμα εδώ κι αντέχουν Ανθρώπους, κτίσματα και ιστορίες. Είδες μονάχα αυτά που ήθελες μέσα [ … ]
Καίτη Παυλή: Ένα διήγημα
Βιολί και Σωτέ Βιολί και Σωτέ. Έτσι τους αποκαλούσαμε εμείς οι φίλοι , η στενή παρέα, όχι μουσικοί όλοι, τρεις μόνο, οι δυο έξοχοι βιολονίστες μας και ο Ζοζέφ, ο [ … ]
Καίτη Παυλή: Ανατολή
Ένα παλίμψηστο Το πώς και το γιατί τώρα- μετά από τόσα χρόνια- ξετρύπωσε από μέσα μου κι αναδύθηκε μπροστά μου πάλι σαν ζωντανός ο Χατζημιχαήλ, με τρόπο μαγικό, με [ … ]
Καίτη Παυλή: Ένα ποίημα
Το πικραμένο νερό Ήρθανε πάλι απρόσμενοι και βάρβαροι επισκέπτες Και μου χαράξαν το κορμί και το μυαλό Και να ‘μαι τώρα κορμός χαραγμένος εγώ Κάτι σαν δάκρυ να στάζω [ … ]