Καίτη Παυλή: Ο Υάκινθος και το κλουβί

  Εδώ και τρεις βδομάδες κατάκλειστο και βουβό το κουρείο. Το προστατευτικό του κιγκλίδωμα κατεβασμένο, το μεταλλικό τραπεζάκι στη γνωστή θέση του απ’έξω και το λευκό κλουβί πάνω στη μαύρη…

0 Comments

Καίτη Παυλή: Επίκληση

Ακούω πάλι τη βοή της πόλης και του πολέμου την αντήχηση Μα εδώ που μπήκα στα στενά δύσκολα την έξοδο θα ’βρω Φιδοσερνάμενος λαβύρινθος με τύλιξε Σκοτάδι με μικρές αναλαμπές…

0 Comments

Καίτη Παυλή: Δεξίωση

Να έρχεσαι καμιά φορά Στην έρημή μου χώρα Στις άδειες και νεκρές μου μέρες. Μη βλέπεις που φορώ Αυτό το ένδυμα Κουρελιασμένο πια απ’ τα δεινά Των περασμένων μου παθών…

0 Comments

Καίτη Παυλή: ένα ποίημα

ΣΤΗΝ ΑΚΤΗ Τ' ΟΝΟΜΑ ΣΟΥ                                             Στην Αθηνά μου     Το κόκκινο πλοίο που σ’ όλη τη ζωή περίμενες Ποτέ δεν ήρθε να σε πάρει   Τώρα μονάχη σου…

0 Comments
Read more about the article Καίτη Παυλή: Ποτάμι η μνήμη   
wild nature mountain landscape, river valleys and forests

Καίτη Παυλή: Ποτάμι η μνήμη  

Βαθύ  ποτάμι η μνήμη Στην αρχαία κοίτη στο υπέδαφος ρέει Προς τα πίσω πορεία αντίστροφη στο μεγάλο βουερό της ζωής ποταμό . Απορείς με το θαύμα Στην αέναη κίνηση ανταγωνιστές…

0 Comments

Καίτη Παυλή: ένα ποίημα

Τέλος   Αθόρυβα το τέλος γράφεται Άνω τελεία στην αρχή   Κι ακριβοθώρητη η επανάληψη.   Αύριο λες, αύριο πάλι Και κατακόκκινο το αύριο ζεσταίνεται με λόγια Φουσκώνει μεγαλώνει στο…

0 Comments

Καίτη Παυλή: Δυο ποιήματα

 ΦΙΛΟΙ   Τους έβλεπα την κάθε μέρα Στο μικρό καφέ της γειτονιάς Αντάλλασαν βλέμματα φιλιά Απέναντι ή πλάι-πλάι καθισμένοι Στην ίδια γωνιά στο ίδιο τραπέζι Συζητούσαν ή διάβαζαν ή τραγουδούσαν…

0 Comments