You are currently viewing Σταυρούλα Γιώτη: Ένα ποίημα

Σταυρούλα Γιώτη: Ένα ποίημα

ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ

 

Συνομιλώντας με τη Μαρία

Βυθίζομαι

Σε μια θάλασσα από λέξεις.

Με μουσκεύουν ως τα βάθη μου.

Το βρεγμένο χώμα απορροφά κάθε αδιέξοδο.

Σπάω το χρόνο

Σε χιλιάδες γυαλιστερά κομμάτια.

Τώρα είμαι

Τώρα δεν είμαι

Τώρα σκοτάδι

Τώρα φως.

Μόνο γιατί αγαπήθηκε

με καταδέχεται στους στίχους της.

Συνομιλώντας με τη Μαρία

Ο χρόνος στέκει ηττημένος.

                                                                                                                                     

Αφήστε μια απάντηση

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.