You are currently viewing Χρήστος Αντωνίου: δυο ποιήματα

Χρήστος Αντωνίου: δυο ποιήματα

ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ

 

Από κείνο το παραμύθι δε σώθηκε

παρά το τοπίο με τις ελιές και τα σπίτια.

Δε θυμάμαι τίποτα άλλο· τόσο μας είχε πικράνει

που με τον καιρό το ξεχάσαμε.

Ίσως να τέλειωνε σαν τ’ άλλα παραμύθια

και δεν είχαμε τη δύναμη να δεχτούμε την ειρωνεία.

Ίσως να τέλειωνε με μιαν αποκάλυψη

και δεν είχαμε την αρετή να βαστάξουμε την αλήθεια.

 

Τώρα ξετυλίγουμε το κουβάρι της ζωής

με την ίδια πίκρα π’ ακούγαμε τότε το παραμύθι.

Οι δράκοντες και τα στοιχειά δεν είναι μακρινά

ζούνε μαζί μας μέσα στα ίδια σπίτια

διασταυρώνονται μπροστά στα παιδιά μας.

Έτσι η ζωή κομποδέθηκε στο σκοτάδι

κι ο ήλιος στέλνει το φως του σε ένα άλλο ημισφαίριο

που δεν είναι μακριά, κάποια μέρα θα φτάσουμε

μα πρέπει πρώτα να ξεπεράσουμε το μύθο.

 

 

ΣΥΝΤΑΓΗ

 

Να τρυπάς με μια καρφίτσα τις λέξεις

στην καρδιά τους

ύστερα να τις λες μια-μια αργά-αργά

μέχρι να ματώνουν τα χείλη σου απ’ το

φυλακισμένο αίμα.

Δεν έχεις άλλη επιλογή.

Χρήστος Αντωνίου

Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ είναι δρ. Φιλολογίας και το διδακτορικό του εξετάζει τη «λαϊκή παράδοση» στο έργο του Γιώργου Σεφέρη, η ποίηση του οποίου τον απασχολεί και σε επόμενα βιβλία και άρθρα. Υπηρέτησε στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, χρημάτισε Διευθυντής Λυκείου και Σχολικός Σύμβουλος φιλολόγων στην Αθήνα, δίδαξε στο Ευρωπαϊκό Σχολείο Βρυξελών και στην Ακαδημία Λαμίας, σε επιμορφούμενους δασκάλους. Υπήρξε μέλος τριών Δ.Σ της Πανελλήνιας Ένωσης Φιλολόγων. Έχει εκδώσει έξι ποιητικές συλλογές, και συνεργάζεται με πολλά περιοδικά.

This Post Has One Comment

  1. Μαρία Βέρρου

    πολύ δυνατό ποίημα έτσι όπως κομποδένεται η ζωή μας στο σκοτάδι. ευχαριστούμε

Αφήστε μια απάντηση

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.