Λιακάδα

Δεν μ’ ακουμπάει ο ήλιος σας

Δεν με ζεσταίνει.

Δώρο για τα παιδιά

και τους μπαμπάδες με το καροτσάκι.

Για τους συνταξιούχους

και τις νεαρές με το πατίνι

και τον καφέ στο πλαστικό.

Για μένα τίποτα.

Κι ούτε σκιά πίσω μου αφήνω.

Δεν ήξερα ότι πονάει η αγάπη τόσο

Κι ο πόνος όμως είναι οικείος.

Χωρίς αυτόν ξένη μέσα σε ξένους είμαι.