Στη μνήμη του Καθηγητή Αριστόξενου Σκιαδά

Πουλάρι θρακικό, πώς κοιτώντας με

με πονηριά στα μάτια

σκληρά μου φεύγεις,

νομίζεις τάχα πως εγώ

τίποτα σωστό δεν ξέρω;

Μα να το ξέρεις, αλήθεια θα μπορούσα

όμορφα να σου βάλω το χαλινάρι

και κρατώντας τα ηνία να σε οδηγήσω

τέλεια στα όρια του δρόμου.

Βόσκεις όμως τώρα στους λειμώνες

και παίζεις ελαφρά σκιρτώντας

γιατί δεν έχεις επιδέξιο καβαλάρη

πεπειραμένο στ’ άλογα.

1.Κριτική ΄Εκδοση : Λειψίας 1949-1952, Οξφόρδης 1962, Λειψίας 1979.