Επτά μέρες  πάλευαν ο ουρανός και η γη για την απόλυτη κυριαρχία τους στον κόσμο των έμβιων όντων. Την έβδομη μέρα ο ουρανός έχασε το πρόσωπο του στα τοξικά σύννεφα και η γη θρηνούσε τους χαμένους στο πληγωμένο σώμα της.

Την επόμενη μέρα, πάνω στην έρημη χώρα, μόνο ένα ματωμένο συνονθύλευμα νερού και λάσπης είχε απομείνει απ΄ τη ζωή της φύσης. Άδεια κουφάρια είχαν πετρώσει στο έδαφος και ρωγμές χάραζαν την άνυδρη γη.

Μέσα απ΄τις φωλιές των δικτυόπτερων οικισμών, καλά κρυμμένες στο ζεστό ακόμη σώμα της γης, αναδύθηκαν τρεις πεινασμένες μάντισες ιερόδουλες. Νύφες σαρκοβόρες του έρωτα και του θανάτου, γνωστές ως τα αλογάκια της Παναγίας. Ποθούσαν να βρουν τροφή και να ζευγαρώσουν. Ήξεραν πολύ καλά τη μέθοδο της μεταμφίεσης  όταν παραμόνευαν ακίνητες τα θηράματα τους σε στάση προσευχής.  Χρωματοπαγίδες με την παράλλαξη, όμοιες με τα φυλλώματα των φυτών, παγίδευαν τους ανύποπτους ερωτικούς συντρόφους.

Ντυμένες με τα ρούχα της τελευταίας κολεξιόν, που βρήκαν στο κατεστραμμένο ατελιέ της Βριγκίτε, του καλύτερου μοντέλου μόδας στο γνωστό τους κόσμο, περπάτησαν ως μοντέλα στην πασαρέλα. Κάλυψαν το σκοτεινό τους πρόσωπο με μάσκες. Με τεντωμένες κεραίες  και ανιχνευτές γυάλινα μπαστούνια,  ακολουθούσαν τους ήχους του ερωτικού καλέσματος.

Και εκεί στις παρυφές του ορίζοντα, ένας αρσενικός μάντης προσευχόταν γονατιστός στο κλαδί του καμένου ελαιώνα. Εκείνος ήξερε την ώρα της συνάντησης και ήταν έτοιμος να προσφέρει το σώμα του στις ιερόδουλες μάντισσες για να συνεχιστεί η ζωή. Πίστευε ότι με την θυσία του, ένας νέος φωτεινός κόσμος θα γεννιόνταν, όπου όλα θα μπορούσαν να συνυπάρχουν αρμονικά.

Τα τρία θηλυκά, ως σαρκοβόρα ερωτικά λουλούδια, πλησίαζαν με τη σαγήνη τους έτοιμα να εκπληρώσουν την επιθυμία του σκοπού του. Ιερή στιγμή η ερωτική συνάντηση με την ορμή ζωής και θανάτου.

Η γη σείστηκε. Μία αστραπή φώτισε το σκοτεινό ουρανό. Το παραπέτασμα που τους χώριζε σχίστηκε  και η θυσία με αίμα υπέγραψε την άρρητη συμφιλίωση τους.