You are currently viewing Νίκος Χαρτοματσίδης: Φιλιππούπολη

Νίκος Χαρτοματσίδης: Φιλιππούπολη

Υπάρχουν άνθρωποι που εμφανίζονται στο βίο μας με συγκεκριμένη αποστολή. Ας πάρουμε για παράδειγμα την ξαδέρφη την Ζήνα. Δεν πιστεύω! Είμαι όμως πεπεισμένος, πως Κάποιος την έχει διορίσει στον τομέα εύρεσης και ανοίγματος των καταχωνιασμένων φακέλων μνήμης μου, Είμαι σίγουρος πως κάπου υπάρχει αυτός ο Τομέας. Πως το πετυχαίνει; Δεν το ξέρω ! Πάντως δεν κάνει και κάποια ιδιαίτερη προσπάθεια. Θα σας πω πως άνοιξε προχθές έναν τελείως ξεχασμένο φάκελο. Αυτόν που στη ετικέτα του έγραφε “Φιλιππούπολη”. Κάθομαι αμέριμνος και χαζεύω τις διάφορες εξυπνάδες στο διαδίκτυο ,ως την στιγμή που της ξαδέρφης της μπαίνει η ιδέα, πως η μνήμη μου κοιμάται και πρέπει να ταρακουνηθεί , ανεβάζει μια σειρά από βίντεο για τα στενά της παλιάς πόλης στην Φιλιππούπολη. Τα βίντεο αυτά ,όπως επιβάλλεται, ξεχειλίζουν από νοσταλγία.

Μόνο που η μνήμη ,απλώς κάνει την κοιμισμένη, παραμονεύει σαν τον χάνο, έτσι και εντοπίσει το δόλωμα ανοίγει το στόμα και το αγκίστρι καρφώνεται. Ρωτώ την ξαδέρφη αν το βρίσκει απαραίτητο να ασχοληθούμε με το περιεχόμενο του φακέλου. Δεν μου απαντάει. Αλλάζει θέμα και καταπιανόμαστε με άσχετα  ζητήματα ας πούμε οι δεκοχτούρες. Γρήγορα χάνουμε το ενδιαφέρον μας  και η συζήτηση σταματάει. Η ξαδέρφη εξαφανίζεται, λησμονώντας ποιον φάκελο έχει ξεθάψει και με αφήνει να τα βγάλω πέρα μόνος μου, με τον χάνο της μνήμης μου να σπαρταράει καρφωμένος στο αγκίστρι…”Τα μεγαλοποιείς φίλε μου “ λέει ο Ανάποδος Εαυτός μου “Κάνεις σαν να έχει πιαστεί στο αγκίστρι τουλάχιστον φάλαινα. Χάνος έχει πιαστεί!”. Ευτυχώς είναι μικροί οι φάκελοι της μνήμης μου. Περιέχουν μικρά και ασήμαντα γεγονότα. Αναμνήσεις με μικρό βάρος για την συνείδηση.

Πάντα απορούσα για τον τρόπο με τον οποίο επιλέγουμε ποια από τα μέρη στα οποία ζήσαμε να τα βαπτίσουμε “Δικό μας”. “Χαζή ερώτηση!”  παρατηρεί ο Ανάποδος Εαυτός μου  με εκνευριστική φωνή δασκάλου ”Όλα τα μέρη! Όλα αυτά που έχουμε επισκεφτεί έστω και για δευτερόλεπτα.” Για την συνέχιση και μόνο του διαλόγου μου αντιτείνω κάνοντας τον χαζό “Όλα, ακόμα και το Λιανοκλάδι και το Κάσπιτσαν*”; Ο Ανάποδος Εαυτός μου με κοιτάει αμήχανος. Εσείς του Ανάποδου Εαυτού μου, αν θέλετε, μπορείτε να του δώσετε κάποιο άλλο όνομα, από μεριάς μου έχετε το ελεύθερο. Πείτε τον “Ψυχή” ή “Συνείδηση”, ότι θέλετε. Η Αφεντιά μου, χωρίς να ανησυχεί για την πνευματική ηρεμία του βαφτισιμιού σας, συνεχίζει.

Δικαιωματικά η Φιλιππούπολη μπορεί να πει κανείς ,πως ήταν (είναι;) πόλη μου. Πόλη της παιδικής μου ηλικίας. Τον καιρό εκείνο γεμάτη με συγγενείς. Στριμωξίδι συγγενών . Συγκρινόμενο πάντα με το σόι στην Σόφια. Δύο παππούδες ένας θείος, τρεις θείες και δύο ξαδέρφια. Το συγγενολόι αυτό μου εξασφάλιζε τις αγανακτισμένες δηλώσεις του Πατέρα μου: “Ήταν η τελευταία σου επίσκεψη στην Φιλιππούπολη! Όλοι αυτοί οι συγγενείς σε μεταμορφώνουν σε αγριεμένο κακομαθημένο και αλήτη. Η λέξη αλήτης με ενθουσίαζε, στα αυτιά μου ηχούσε σαν τίτλος ευγενείας. Στην Σόφια αμφιβάλω αν θα τον κέρδιζα ποτέ. Με τα παιδιά της παρέας μου επικεντρώναμε την δράση μας στα απάτητα δάση του Βόρειου Πάρκου αποφεύγοντας τους μάρτυρες. Για να κερδίσεις τον τίτλο του αλήτη, οι μάρτυρες είναι απαραίτητοι. Και οι καταδότες είναι απαραίτητοι. Αν χλαπάκιαζα τα τρία ρυζόγαλα της θείας Μαρίτσας, σίγουρα θα ήμουν καλό παιδί.

Η Φιλιππούπολη για μένα είναι συνώνυμη λέξη με το σχολείο. Απέραντο σχολείο χωρίς υποχρεωτικές ώρες, αλλά με υποχρεωτικά διαλείμματα. Τα επέβαλε ο πάντα πεινασμένος για τυρόπιτα ξάδερφος.  Η παρατήρηση και το “χάζεμα” αντικαθιστούσε την αποστήθιση. Με τις ώρες χανόμουν στο παραποτάμιο δάσος του Έβρου, ή σιωπηλός μελετούσα τους επίσης αμίλητους ψαράδες στο κωπηλατοδρόμιο δίπλα στο ποτάμι. Μάθαινα λέξεις ,συνήθειες, έθιμα, γεύσεις, που στην Σόφια θα μου ήταν αδύνατο να συναντήσω….Ευχαριστώ την ξαδέρφη μου την Ζήνα -Ζηνοβία την λένε κόπανε- να ξεκλειδώσεις την μνήμη κάποιου, είναι άθλος.

Όσον αφορά τον φάκελο Κάσπιτσαν*, είναι πολύ φτωχός σε περιεχόμενο, παραμονή διάρκειας μόνο πέντε δευτερολέπτων, στην  αποβάθρα του Σιδηροδρομικού Σταθμού, και ένα κερδισμένο στοίχημα.

 

 

 

*Κασπιτσαν: μικρή πόλη στην Βόρειο-Ανατολική Βουλγαρία

 

Αφήστε μια απάντηση

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.