Η Άρτεμις Πλανάκη, ούσα και η ίδια μάνα, απευθύνει 20 ερωτήσεις που αφορούν τη μητρότητα σε 57 άλλες μανάδες –η 58η είναι η ίδια– και τις προσκαλεί να σκεφτούν και να απαντήσουν σε θέματα τα οποία δεν θίγονται εύκολα.

Με αυτόν τον τρόπο αφενός αναδεικνύει ένα μεγάλο και πολυσήμαντο ζήτημα μέσα από τα λόγια των ίδιων των υποκειμένων, αφετέρου ευελπιστεί να οπλίσει με θάρρος και τις γυναίκες που απάντησαν αλλά και τις αναγνώστριες. Ταυτόχρονα, επιθυμεί να δείξει ότι αυτό που νιώθει η καθεμία μας δεν είναι μοναδικό και τρομακτικό, αλλά συλλογικό και φυσιολογικό.

Ένα βιβλίο το οποίο αξίζει να διαβαστεί όχι μόνο από μαμάδες, αλλά από όλες τις γυναίκες· και καλό θα ήταν να φτάσει και στα χέρια των ανδρών.

ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΛΟΓΟ ΤΗΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΣ

Οι λόγοι που με οδήγησαν να γράψω αυτό το βιβλίο-έρευνα αφιερωμένο στη σύγχρονη μάνα είναι πολλοί. Ζούμε σε μια χώρα συντηρητική και πατριαρχική αδιαμφισβήτητα. Η γυναίκα προορίζεται να γίνει μάνα από την ώρα που γεννιέται. Φράσεις όπως «θα καταλάβεις μόνο όταν γίνεις μάνα», «αν δεν γίνεις μάνα δεν έχεις σκοπό ζωής», «μεγαλώνεις, πότε θα σοβαρευτείς;» δηλαδή «πότε θα παντρευτείς;» «πότε θα γίνεις μάνα;» είναι δείγμα όλων των στερεοτυπικών και καταπιεστικών ερωτήσεων που εισπράττουμε στην Ελλάδα. Δυστυχώς δεν εκλείπουν ποτέ. Λέμε ότι προχωράμε, ότι εκσυγχρονιζόμαστε, αλλά προσωπικά δεν βλέπω ιδιαίτερη πρόοδο, όχι νομικά, αλλά κοινωνικά. Απλά εκπληρώνουμε τον κοινωνικό σκοπό… Και μετά; Έγινα μάνα, έγινες μάνα, γίναμε μάνες, μετά τι; Πώς νιώθεις; Κουράζεσαι; Είσαι χαρούμενη; Κι αν δεν είσαι; Πόσες ερωτήσεις θα θέλουμε να κάνουμε σε φίλες, σε γνωστές ή ακόμα και σε άγνωστες μάνες;

Κι εγώ αυτό ήθελα να κάνω, αυθόρμητα και χωρίς ίχνος κουτσομπολίστικης ή στερεοτυπικής διάθεσης, να απευθύνω σε μητέρες που γνωρίζω, σε λιγότερο γνωστές μου και σε άγνωστες, κάποιες ερωτήσεις. Στο τέλος, να καταθέσω κι εγώ τις απαντήσεις μου.