Με ένα δυνατό ΚΡΑΚ αποσυνδέθηκαν οι συρμοί Εσύ τράβηξες γι’ αλλού προορισμό άγνωστο Κι εγώ γυρνάω στο σπίτι αμίλητο και σκεφτικό γυμνό ξένο και έρημο σαν μαγεμένο ένα φιλί που…

        Ο ΠΙΟ Δεν γράφουν ποιήματα και είναι οι ίδιοι ποίημα: Λιγόλογο, πυκνό, ερμητικό με ανατροπή στο τέλος. Οι φίλοι τους δεν τους ξεχνούν και αναφέρονται σ’αυτούς στον…

 ΑΤΙΤΛΟ Γ.   τα καλοκαίρια το βράδυ προχωράει με μεγάλα βήματα σαν έφηβο αγόρι κι όταν κοιτάς απ’ το μπαλκόνι σου απέναντι τα σπίτια κίτρινα τζάμια φωτεινά που κρύβουνε ζωές.…

 ΦΑΡΜΑΚΟΛΟΓΙΚΑ   «Τα φάρμακά σου φέρε, Τέχνη της Ποιήσεως,  που κάμνουνε- για λίγο- να μη νιώθεται η πληγή». * Φάρμακα ομοιοπαθητικά, Για οξείες καταστάσεις που συνταγογραφούνται. Να όμως που Παρ’…

ΜΟΝΗ ΣΠΙΤΙ   Ξυπνάω τη νύχτα ξαφνικά Κι όσο αραδιάζω ονόματα καλώντας Και τ’ όνομά σου τελευταίο, Σαν έναν κωδικό ασφαλή επιτέλους Που ανοίγει πόρτες, Κανείς. Δεν είσαι εδώ. Μετοίκησες…

  ΑΙΘΟΥΣΑ ΑΝΑΜΟΝΗΣ   Είμαι μια αίθουσα αναμονής Δημόσιου Νοσοκομείου με ανοιχτή την τηλεόραση στα πρωινάδικα μπροστά στα μάτια ανθρώπων κουρασμένων που περιμένουν για χημειοθεραπεία. Χειμώνας, κι η πόρτα όλο…

 ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΩΝ ΦΟΒΩΝ   Κι από τότε οι φόβοι τριγυρνούσαν μες στο σπίτι στοργικοί και με σκέπαζαν τη νύχτα ιδρωμένη όταν φώναζα μες στον ύπνο.       Παιχνίδια ατελείωτα με…