Poste restande Πάνω που έφυγε εκείνος λυπημένος Βγήκαν στον ουρανό Αστέρια Τα εγγονάκια του Υπηρεσία poste restande Να στέλνει και να δέχεται Επιστολές Τις αγκαλιές Και τα φιλιά μας…
Από γυναίκα του δρόμου- στο κόμμα, στον Δήμο ,στα Συμβούλια, παντού- έγινα γυναίκα του καναπέ, άρχισε η μεγάλη μου φίλη, η κυρία Ασπασία Κ. Από δύο χρονώ έπαθα πολιομυελίτιδα. Ανάπηρο…
Με ένα δυνατό ΚΡΑΚ αποσυνδέθηκαν οι συρμοί Εσύ τράβηξες γι’ αλλού προορισμό άγνωστο Κι εγώ γυρνάω στο σπίτι αμίλητο και σκεφτικό γυμνό ξένο και έρημο σαν μαγεμένο ένα φιλί που…
Ο ΠΙΟ Δεν γράφουν ποιήματα και είναι οι ίδιοι ποίημα: Λιγόλογο, πυκνό, ερμητικό με ανατροπή στο τέλος. Οι φίλοι τους δεν τους ξεχνούν και αναφέρονται σ’αυτούς στον…
ΑΤΙΤΛΟ Γ. τα καλοκαίρια το βράδυ προχωράει με μεγάλα βήματα σαν έφηβο αγόρι κι όταν κοιτάς απ’ το μπαλκόνι σου απέναντι τα σπίτια κίτρινα τζάμια φωτεινά που κρύβουνε ζωές.…
ΦΑΡΜΑΚΟΛΟΓΙΚΑ «Τα φάρμακά σου φέρε, Τέχνη της Ποιήσεως, που κάμνουνε- για λίγο- να μη νιώθεται η πληγή». * Φάρμακα ομοιοπαθητικά, Για οξείες καταστάσεις που συνταγογραφούνται. Να όμως που Παρ’…
ΜΟΝΗ ΣΠΙΤΙ Ξυπνάω τη νύχτα ξαφνικά Κι όσο αραδιάζω ονόματα καλώντας Και τ’ όνομά σου τελευταίο, Σαν έναν κωδικό ασφαλή επιτέλους Που ανοίγει πόρτες, Κανείς. Δεν είσαι εδώ. Μετοίκησες…
ΑΙΘΟΥΣΑ ΑΝΑΜΟΝΗΣ Είμαι μια αίθουσα αναμονής Δημόσιου Νοσοκομείου με ανοιχτή την τηλεόραση στα πρωινάδικα μπροστά στα μάτια ανθρώπων κουρασμένων που περιμένουν για χημειοθεραπεία. Χειμώνας, κι η πόρτα όλο…
Κάθε μέρα μπαίνουμε μετά φόβου θεού στο θάλαμό σου, μήπως αντικρίσουμε το κρεβάτι σου ξέστρωτο, χωρίς σεντόνι και με σένα να είσαι αλλού, όπως βλέπουμε στις ταινίες. Ωστόσο στο σπίτι μας…
ΣΤΟΥΣ ΠΕΝΤΕ ΔΡΟΜΟΥΣ στον Ν. Ζάχο Η Τσουμι-τσα-μάτσου! Σταματούσαμε το παιχνίδι, όταν κάποιος από μας την εντόπιζε να έρχεται κατά τη γειτονιά μας από το πουθενά, ζωσμένη το…
ΕΥΤΥΧΙΑ ΠΟΥ ΜΟΙΑΖΕΙ ΜΕ ΙΑΤΡΙΚΗ ΓΝΩΜΑΤΕΥΣΗ. Μια ανάγνωση της ποιητικής συλλογής Στου ορόφου τον διάδρομο / μύριζε φρεσκοψημένη πάστα φλόρα, / με μαρμελάδα βατόμουρο. / Μύριζε παιδικά παιχνίδια, σχολικά εγχειρίδια,…
ΦΥΣΗ Ή ΘΕΟΣ Μέσα στον αστικό ιστό, περπατάμε στο ανάχωμα, στο μονοπάτι, το μισό χωμάτινο κι από ένα σημείο και μετά χαλικόστρωτο , ως το Τενεκεδένιο σχολείο. Γυρνάμε απ’τον ίδιο…
