ΦΩΝΗ ΔΕΥΤΕΡΗ Ο αιδεσιμότατος Ίλαϊ Τζένκινς, στο πρεσβυτέριο της Βηθεσδά, σηκώνεται ψηλαφιστά απ’ το κρεβάτι με το μαύρο ράσο του, χτενίζει προς τα πίσω τη λευκή κόμη του βάρδου, ξεχνάει…
«Πριν πολύ καιρό, πάνε χρόνια, διάβασα ένα βιβλίο με τίτλο Το Σύννεφο της Αμφιβολίας. Γραμμένο από έναν ανώνυμο μυστικιστή – πότε ακριβώς δεν ξέρω – ίσως τον δέκατο τέταρτο αιώνα,…
Για να μη φοβάστε στο αεροπλάνο: α) Φροντίστε να συνοδεύεστε από κάποιον εριστικό φίλο-η/ εραστή / σύζυγο και ανοίξτε μαζί του μια συζήτηση που θα σας εξασφαλίσει καυγά τρικούβερτο καθ’…
Μεταφράζω ακόμα δύο ποιήματα της Σύλβια Πλαθ με αφορμή την επέτειο των γενεθλίων της (27 Οκτωβρίου 1932). Καλοσύνη Η καλοσύνη ανάλαφρα γλιστρά μες στο σπίτι μου. Η κυρά καλοσύνη,…
Στο τέρμα του δρόμου, εκεί όπου ψυχή δεν κατοικούσε πια κι ο κόσμος είχε μετατραπεί σε ένα ανοιχτό καμίνι, εκεί όπου ένας φανοστάτης στεκόταν ακόμα ορθός και φώτιζε το δρόμο…
Ο χρόνος, έστω με τη μέθοδο των βρικολάκων Ο χρόνος εν αγνοία μου καθώς οδηγώ τη μέρα μου σε μηδαμινές ασχολίες-ογκόλιθους επιχειρώντας να φτερουγίσω ανάμεσα σε μολυβένια χαρτιά ν’…
Για 3η φορά το Περί Ου βγαίνει από τα όρια της μικρής μας χώρας για να ακουστεί και στην Κύπρο. Ευχαριστούμε τον Γιώργο Πήττα για τη…
ΘΕΛΩ ΘΕΛΩ Στόμα ανοιχτό, το θείο μωρό Τεράστιο, φαλακρό, αν και μωρού κεφάλι, Ουρλιάζει, ψάχνει της μάνας τη θηλή. Σκίζονται, σπάνε τα ηφαίστεια, ξερά. Άμμος γδέρνει το χωρίς γάλα χείλος.…
Το λευκό πουκάμισο Μια εικόνα κατρακύλησε απ’ το βάθος. Δοντάκια έχει άραγε ένα γύρο ή μήπως είναι δαντέλα; Ένα λευκό πουκάμισο στο σώμα-ιστίο φτερουγίζει. Τον έφηβο πατέρα με σκιές τον…
Κινούμαι ανάμεσα σε σκιές, νύχτα ολόφωτη. Χώρος απροσδιόριστος, σημαντικός, πολυπράγμων. Κορεσμένος από αντικείμενα λογιών λογιών, έπιπλα πολύτιμα, απίστευτης ομορφιάς αλλά και ευτελείας, σακιά σκυλοτροφής. Μαζί με ίσκιους ετερογενείς σαν τ’…
Άνθρωποι που στον ύπνο τους τη νύχτα ονειρεύονται γνωρίζουν ένα ξεχωριστό είδος ευτυχίας που δεν περικλείεται στον κόσμο της ημέρας, μια γαλήνια έκταση και άνεση στην καρδιά που είναι σαν…
Οι λέξεις, η γλώσσα που αρθρώνουμε, που εκφραζόμαστε, που γράφουμε αποτελούν τμήμα του σύμπαντος, των εποχών, της φύσης. Του εαυτού μας ασφαλώς· και όχι μόνο του πνευματικού αλλά και του…
