Στον Κώστα Αγόρα Αγκαλιάζοντας τον εγγονό μου, φιλώντας τον γιο μου, αγγίζοντας το μάγουλο της νύφης μου, κοιτάζοντας τα απαλάπρόσωπατων αγίων, σκεπτόμενη τα ευλογημένα μωρά που γεννήθηκαν πρόσφατα στο…
Στην ιατρό Πηνελόπη Πετρακοπούλου Τι ήταν αυτό το αγγέλων ρήμα που θα το ψάλλαμε μαζί στους αιώνες, υπόσχεση, παράκληση, εντολή, προφητεία; Καθώς είχε το βρέφος στο μαστό της θυμήθηκε…
Λατρεύω την μικρή φόρμα, όπως λατρεύω και τις γυναικείες ιστορίες, όχι τις ιστορίες που «διαβάζονται ευχάριστα από γυναίκες», μην το νομίσει κανείς, αλλά τις ιστορίες που απασχολούν τις γυναίκες, που…
Ο Πόνος Είναι Ο Ιησούς Η εβδομάδα των Παθών όλο και πλησίαζε Όλοι ωστόσο ένιπταν τας χείρας τους Από τα Τέμπη ως την Γάζα Από την Μόσχα ως…
Πώς νοιώθει κανείς όταν παρακολουθεί ένα ζευγάρι, μοιραίο σχεδόν, που δεν συναντιέται ποτέ, κι ας πλησιάζει ηδονικά μέσα στους κύκλους του χρόνου, με αυτήν την αγωνιώδη προσμονή και λαχτάρα; Δεν…
Στον π. Αγαθάγγελο Καρκαγκέλη, για τις πνευματικές φάτνες που οικοδομεί εκεί στα ξένα και στον δάσκαλο Δημήτρη Κρατημένο, για όλες τις δίκαιες ενστάσεις του Την προηγούμενη εβδομάδα, έναν…
«Μια στερεοτυπική φάρσα από κουρασμένες λέξεις» Έτσι χαρακτηρίζουν, η Βίκυ Αδάμου και η Χριστίνα Σαμπανίκου, την παράστασή τους η οποία επιστρέφει για 4η χρονιά σε έναν ακόμη κύκλο παραστάσεων. Θέμα…
Αλήθεια πόσες φορές μπορεί να ανεβεί ένα θεατρικό έργο, να ξαναδιαβαστεί και να ξαναδιαβαστεί υποκριτικά ένας ρόλος και να παραμείνει καινούριος; Στην περίπτωση του Ημερολογίου ενός τρελού που ανεβαίνει για…
Όταν το 2006 ολοκλήρωνα στην Θεολογική Σχολή την εργασία που μου είχε αναθέσει η Καθηγήτριά μου κ. Κίρκη Κεφαλέα για την ποιητική σύνθεση Εν Πάτμω του Δ. Π. Παπαδίτσα έκλεινα…
Για την Μαρία, τον Γιάννη και τον Βαγγέλη Στην μνήμη του Γιώργου Ξάπλωσε κάνα δυο φορές και ξανασηκώθηκε έκανε σαν να μην είχαν περάσει οι προηγούμενες ημέρες με τα…
Θυμάμαι παλιά οι παππούδες αλλά και οι γονείς μας αν μετά την Ανάσταση δεν απαντούσαμε «Αληθώς ο Κύριος», τότε μας μάλωναν και μας επανέφεραν στην τάξη, τηρώντας, άθελά τους ίσως,…
Γύρισε στο πλάι και κοίταξε το μάγουλό του καθώς κοιμόταν μέσα στο πρόχειρο λίκνο. Έλαμπε, γαλήνιος και ορμητικός μαζί, ένα βρέφος που στην όψη του έβλεπε εκείνο που ερχόταν. Δέος…
