Πού έχω θάψει τα γυμνά μου οστά; Με ποια ζάρα κοιτάω τον Κόσμο; Ποια φοβάμαι; Ποια φοβάται; Πόσα ονόματα έδωσα στο μη-όνομα; Πώς θα μπω στο ιερό της παράβασης; Πόσες…

ΤΩΡΑ Όταν οι κρίκοι αλυσίδας λύνονται δεν μένουν παρά κύκλοι. Τώρα η μοναξιά σου επιτρέπεται. Τώρα μία ζεστή βροχή λιώνει τα όρια του Κόσμου. Τώρα ανθίζουν κόκκινες ανάσες. Κι εσύ…

ΑΓΑΠΗ   Η κοιλιά μου μια τρύπα ολόγυρα τέφρα θα γεννήσω ένα τέρας που το λένε Αγάπη. Επειδή σ’ αγαπώ βουτώ στο λαγούμι του πόνου βυζαίνω ραγίσματα γεμίζει το στόμα…

Η ΒΟΛΤΑ   Έλα να πάμε μία βόλτα ραγίζει μέσα στο σκοτάδι σαν κούκλα πορσελάνινη το πρώτο φως, κάνω σκέτο καφέ καυτό αφρόλουτρο ροδάκινο στο παγωμένο σπίτι, ανάμεσα στα βρώμικα…

Η ΒΡΟΧΗ   Η κόκκινη βροχή ήταν γυναίκα άνδρες κορμοί στον παγωμένο κήπο κλαδιά τα χέρια τους που δέονταν, εκείνη έπεφτε κι η φλούδα τους μαλάκωνε έπαιρνε χρώμα ανθρώπου σαν…

Στην προβλήτα της Σύρου γευματίζουν τέσσερις άνδρες και μία γυναίκα, όλοι τους συγγραφείς. Ακούω το κύμα που έπνιξε την Μαρίνα για το πάθος μιας χίμαιρας, το κλάμα του βρέφους που…

Ο ΠΙΕΡΟΤΟΣ   Με κουπιά ο πιερότος διασχίζει τη νύχτα φοράει λευκά τα δάχτυλα φέγγουν τρυπάν το σκοτάδι. Το φεγγάρι ασημένιο στόμα του λέει «μη ξοδέψεις άλλη ψυχή, άλλο γράμμα…