ΑΓΑΠΗ

Η κοιλιά μου μια τρύπα

ολόγυρα τέφρα

θα γεννήσω ένα τέρας

που το λένε Αγάπη.

Επειδή σ’ αγαπώ βουτώ στο λαγούμι του πόνου

βυζαίνω ραγίσματα

γεμίζει το στόμα μου με κρόκους που γίνονται φόβοι.

Επειδή σ’ αγαπώ ανοίγει μια θύρα

και βγαίνουν όσοι άλλοι υπήρξα,

κάποτε γέρνω το ποτήρι του χρόνου

στο τέλος στάζεις πάντα εσύ.

ΚΑΦΕΣ ΜΕ ΤΟΝ ΣΑΧΤΟΥΡΗ

Όταν πίνουμε εσπρέσο στο διαμέρισμα μου

κομπρεσέρ τρυπάει τις πλάκες του πεζοδρομίου

τότε εσύ ανοίγοντας το στόμα σου

μου λες επιβιβάσου

κι εγώ με τα σπασμένα μου ποτήρια που διψούν

μ’ όλους τους φόβους Όμικρον

με το αγέννητο παιδί μου

ανεβαίνω.

Τα νεύματα σου πρασινίζουν

μες στο σαλόνι με την ακατάπαυστη βροχή,

περνούν οι ώρες

κουρνιάζει στον καθρέφτη το αίμα και η λέξη.