Κλεονίκη Δρούγκα: Θα συναντηθούμε στο ίδιο τραγούδι
Η στάση της Φωκίωνος Νέγρη έμοιαζε άδεια -φαίνεται εκείνη η νύχτα είχε πέσει βαριά στην πόλη που δεν ήθελε άλλο να μιλήσει. Η Αγγελική στεκόταν μόνη, με τα ακουστικά βυθισμένα…
Η στάση της Φωκίωνος Νέγρη έμοιαζε άδεια -φαίνεται εκείνη η νύχτα είχε πέσει βαριά στην πόλη που δεν ήθελε άλλο να μιλήσει. Η Αγγελική στεκόταν μόνη, με τα ακουστικά βυθισμένα…
Η Άννα είχε οργανώσει τη φωτογράφιση από καιρό. Η νοσταλγία την είχε τυλίξει και επέμενε να γιορτάσουν τα 82α γενέθλια της μητέρας τους μ’ έναν τρόπο «ανθρώπινο», όπως έλεγε, πριν…
Εδώ κείτονται κομμάτια μπετόν τοποθετημένα καλά το ένα δίπλα στ’ άλλο. Είναι μεγάλα μπορεί κάποιος να τα δει από παντού∙ κρύβουν το φεγγάρι κρύβουν τον ήλιο κρύβουν τις εποχές -θαρρείς,…
Ανάμεσα σε μεσημέρια που κολλάνε και ζαλισμένες νύχτες σουλατσάρει ένας Αύγουστος με ήχο από ανεμιστήρα και άρωμα καρύδα. Κουμάντο κάνει επάνω του ο ήλιος τα τζιτζίκια τα δαγκωμένα χείλη -Αύγουστο…
Η θέση των πραγμάτων Κάθε βράδυ τα έβαζε στη θέση τους προσεκτικά∙ είχε μια ταραχή μην κάνει λάθος: τα χέρια πάνω ακριβώς απ’ την καρδιά, τα πόδια στο κεφάλι…
(κανένας δεν βγήκε σοφότερος. Μόνο λιγότερο μόνος). Ένα μακρύ τραπέζι με κύπελλα. Στο κέντρο ένα φανάρι. Γύρω γύρω γυναίκες και άντρες. Το φως είναι χαμηλό -μια ανάσα πριν το σκοτάδι.…
Λέω να πάμε «Νοτιοανατολικά της Ποίησης» να συναντήσουμε την ποίηση του Τριαντάφυλλου Η. Κωτόπουλου Ένα ιδιαίτερο περιβάλλον για τη δημιουργική συνάντησή μας με τον Τριαντάφυλλο Η. Κωτόπουλο είναι η…
Λέσχη ανάγνωσης Κάθε Πέμπτη απόγευμα από νωρίς τα παπούτσια φοράω στη λέσχη ανωνύμων αναγνώστρια ανάμεσα σε άλλους να βρεθώ τις πληγές τους να μεταλάβω τις δικές μου αντίδωρο να…
Η απόφαση είναι ξεκάθαρη· ντοκιμαντέρ θα γυρίσουμε πλάνα κι εικόνες θα δείξουμε αληθινά κόντρα θα πάμε σε μάσκες προσωπεία ψιμύθια κι άλλα καλυπτικά. Σε πρώτο πλάνο μπήκε η Αλήθεια με…
Σήμερα η μέρα ήτανε από το πρωί καλή. Έκανε λίγες δουλίτσες, μπάνιο, χτένισε τα μαλλιά της, σιγοτραγουδώντας, και έβαλε το καλό της φόρεμα, το μπλε με ένα μεγάλο λουλούδι στο…
Τρίτη, ώρα βραδινή· δεν ξέρω, ούτε μ’ ενδιαφέρει τι καιρό κάνει έξω· μέσα μου πνέουν ισχυροί άνεμοι, κι ας βρίσκομαι σε άδειο σχεδόν κι απάνεμο μπαράκι, με το ταβάνι φορτωμένο…