Από πού να πάρουν τα παιδιά κουράγιο, που γεννήθηκαν στο κέντρο του σύγχρονου κόσμου, σε καλό σπίτι, λίγο συντηρητικό, αλλά τα συντηρητικά προκόβουν συνήθως, μεγαλώνουν με τις καλύτερες προδιαγραφές, υποσχέσεις…
Ξεσηκώνεται και φωνάζει και ασχημονεί, στηριζόμενο στην ανοχή και την καρτερία των άλλων. Έχει δημοσίως ιδιωτικές απόψεις, idiot-ικές μάλλον, χωρίς να ντρέπεται, για τη δημόσια έκθεσή τους, γιατί ακριβώς δεν…
Στις 13 Σεπτεμβρίου συμπληρώθηκαν 117 χρόνια από τη γέννηση του Καρόλου Κουν. Μια ανάρτηση του κ. Μάνου Λαμπράκη -στο Facebook- ανακίνησε το μέγα θέμα της διάσωσης και κυρίως της προσβασιμότητας…
Σαλονάκια στις αλάνες Εκ του μακρόθεν παρακολουθώ, γιατί εκ του κοντόθεν απελπίζομαι, τις εξορμήσεις των χειμερινών αθηναϊκών θεατρικών παραγωγών, στα αλανιάρικα θέατρα της επαρχίας. Έργα σαλονιού ή κρεβατοκάμαρας εξέρχονται…
«Μεταδίδεται από τον Βόλο ότι ενώπιον του εκεί μονομελούς Πλημμελειοδικείου, δικάστηκε ερήμην και καταδικάστηκε σε φυλάκιση 4 μηνών με δικαίωμα εξαγοράς προς 250 δρ. ημερησίως, ο Στυλιανός Σαρρής. Ο Σαρρής…
Ο Γιάννης Τσαρούχης για τον Κάρολο Κουν:«Ο Κουν είναι σαν ερωτευμένος, που ο Έρωτας τον οδήγησε στην άκρα σοβαρότητα.» Ο Κουν για τους ηθοποιούς είναι Τύραννος, αλλά ένας καλλιεργημένος…
Στη χώρα που γέννησε το θέατρο και δεν υπάρχει μουσείο θεάτρου, κατάφερε ένα ΔΗΠΕΘΕ να στήσει -για τα πενήντα χρόνια του- μια σπουδαία έκθεση, διεθνούς ύφους, υψηλής αισθητικής, εξαιρετικής τεκμηρίωσης,…
Στη συνέχεια του προηγούμενου δεύτερου άρθρου, θα επιχειρήσω μια συνέχεια της κωδικοποίησης βασικών αρχών, που καθορίζουν τον τρόπο που δουλεύω σκηνοθετικά και τους αρχικά επιδιωκόμενους στόχους. Στην πορεία αυτοί οι…
Μια έκθεση προσωπικών θεατρικών ιδεών, εφ’ όσον εκθέτω την εμπειρία μου και όχι «τι πρέπει να γίνεται» (Συνέχεια) Στη συνέχεια του προηγούμενου άρθρου, θα επιχειρήσω μια κωδικοποίηση βασικών αρχών,…
Μια έκθεση προσωπικών θεατρικών ιδεών, εφ’ όσον εκθέτω την εμπειρία μου και όχι «τι πρέπει να γίνεται» (προς χρήσιν παντός ενδιαφερομένου). Οι σκηνοθετικές μου σπουδές ήταν εμπειρικές. Όπως…
Το τίποτα που πηγαινοέρχεται και στολίζει το τίποτα, με ένα τίποτα να χαϊδεύει τα τίποτα, που τίποτα δεν καταλαβαίνουν περί τα τίποτα που κυκλοφορούν ελεύθερα και μάλιστα φωτίζονται με προβολείς…
Η θεατρική σκηνή, ως αυτοτελές σύμπαν και η θεώρησή του. Το κατώφλι εισόδου στη σκηνή, ως το μεγάλο βήμα από το ιδιωτικό στο δημόσιο. Το άλμα από το προσωπικό του…
