Κάρολος Ντίκενς: ΜΕΓΑΛΕΣ ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ (απόσπ.) – Μτφρ: Παυλίνα Παμπούδη, εκδ. Πατάκη
Κεφάλαιο 1 Το επίθετό μου ήταν Πίρριπ και το μικρό μου όνομα Φίλιπ: η μωρουδίστικη γλώσσα μου δεν μπορούσε να φτιάξει από αυτά τα δυο τίποτα πιο μακρύ και πιο…
Κεφάλαιο 1 Το επίθετό μου ήταν Πίρριπ και το μικρό μου όνομα Φίλιπ: η μωρουδίστικη γλώσσα μου δεν μπορούσε να φτιάξει από αυτά τα δυο τίποτα πιο μακρύ και πιο…
Η έφηβη Μάγδα της Σκοτεινής κάμαρας προεικονίζει ήδη τη διάσημη «Λολίτα». Γυναίκα-παιδί, πλάσμα καταστροφικό συνάμα και ασήμαντο, εισβάλλει στη ζωή του εραστή της, ενός αξιοσέβαστου αστού και οικογενειάρχη, για να…
«…Ήταν ένας ήχος στριγκός και διαπεραστικός που δύσκολα μπορούσε κανείς με αληθοφάνεια να περιγράψει χωρίς ν’ ανατριχιάσει. Ξεχύνονταν από χαραμάδες, από πόρτες κοινές, από πόρτες ασφαλείας, από παράθυρα κι άλλα…
«Απρόβλεπτες μικρές ιστορίες σαν τη μέρα σας που ξεκίνησε ασυνήθιστα, που ίσως να σας ξεβολεύει, αλλά που μπορεί να αποδειχθεί ότι άξιζε τον κόπο…», όπως χαρακτηριστικά λέει η συγγραφέας Δέσποινα…
Στη δέκατη πέμπτη ποιητική συλλογή του Γιώργου Βέη ,η σύσταση και η συγκρότηση της ποιητικής ύλης και του υλικού πάνω στο οποίο εδράζεται, τόσο τα εσωτερικά τοπία, όσο και οι…
Μια νεαρή γυναίκα περιπλανιέται σε κάποια πόλη που δεν κατονομάζει: παρατηρεί ανθρώπους και μέρη, ανακαλεί σκηνές και γεγονότα που τη σημάδεψαν, συνομιλεί βουβά με πρόσωπα που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη…
Από τις Εκδόσεις Στίξις κυκλοφορεί ο πρώτος τόμος με κριτικά κείμενα για ποιητικό έργο του Γιώργου Δουατζή. Το βιβλίο Κόκκινο έσταζαν οι λέξεις (που κυκλοφορεί και σε ψηφιακή…
«Ἕνα βιογραφικὸ σημείωμα πρέπει, ἀφοῦ γραφτεῖ, νὰ μείνει ἐπ᾿ ἀρκετὸν καιρὸ κρεμασμένο στὸν ἀέρα ἀπὸ ἕνα τσιγκέλι αὐστηρότητας, ὥστε νὰ στραγγίξουν καλὰ τὰ στερεότυπα, οἱ ὡραιοποιήσεις, ἡ ρόδινη παραγωγικότης καὶ…
ΑΝΝΑ Η Άννα είναι η οικιακή βοηθός, η κοπέλα, η κοπέλα για όλες τις δουλειές. Την Άννα λέει κανείς Άννα, ενώ η Άννα στην κυρία, στην οποία απασχολείται,…
(....) Το σερβίρισμα ήταν εδώ πιο εύκολο απ’ όσο στην βραδινή δουλειά, γιατί οι άνθρωποι δεν κάναν σαν τρελοί. Ήταν καλά_ ένα κλιμακούμενο, σταθερό, ρεύμα πελατών. Του Τζίμμι του πρεσβύτερου…
Κάθε πρωί έπαιρνε τηλέφωνο την ξαδέλφη της, την Ουρανία να την ξεματιάσει. Της μιλούσε ασταμάτητα κι εκείνη την άκουγε υπομονετικά χωρίς να λέει κουβέντα. -Άσε ρε Ουρανία, κάθε μέρα αυτό…
Μια φορά ήταν μια αναρχοαυτόνομη ομάδα απαντήσεων με κοινό σημείο το ότι όλες, σε κάποια δύσκολη στιγμή, για τον άλφα ή βήτα λόγο, είχαν χάσει επαφή με τις ερωτήσεις τους…