Έφη Φρυδά. Τσαρλς Μπουκόφσκι (16-8-1920 – 9-3-1994). Delete the dream

Μοιάζει να είναι το μότο της εποχής, αυτή είναι η ατμόσφαιρα. Το τυπώσαμε και σε μπλουζάκι. Σοβαρολογώ. Delete the dream. Στις διακοπές μου αυτό το καλοκαίρι το είδα φορεμένο από…

0 Comments

Γιούλη Ζαχαρίου: ‘’Μικρή Ιστορία Για Ένα Φόνο’’ (A Short Film About Killing  1988) σκηνοθεσία Krzysztof Kieslowski

Ο περίφημος ‘’Δεκάλογος’’ (Dekalog) θεωρείται το κορυφαίο έργο του σπουδαίου πολωνού σκηνοθέτη Krzysztof Kieslowski και είναι αυτό που τον έκανε γνωστό για πρώτη φορά στο Δυτικό κοινό. Οι δέκα ιστορίες…

0 Comments

Γιάννης Κολοκοτρώνης: Ο Ψυχολογικός και Βιολογικός Υβριδισμός του Θωμά Μπερτόλη

Ο Θωμάς Μπερτόλης (γεν. 1973) είναι ένας σύγχρονος μετα-σουρεαλιστής κεραμίστας με μια ιδιαίτερη οπτική στο έργο του. Αφοσιωμένος λάτρης της πλαστικότητας του πηλού που του επιτρέπει να δημιουργεί τις μορφές…

0 Comments

Ανθούλα Δανιήλ: Εγώ ΕΙΝΑΙ ένας άλλος

      Εγώ ΕΙΝΑΙ ένας άλλος (Αρθούρος Ρεμπώ) Κάποτε νιώθω να ‘μαι τόσοι πολλοί που χάνομαι. (Οδυσσέας Ελύτης) Απορώ με τον θόρυβο που έχει ξεσπάσει αυτόν τον καιρό, αφενός με τον Μ.…

0 Comments

Κώστας Ξ. Γιαννόπουλος: Νίκος Καχτίτσης, περιπλανώμενος, ενοχικός, εύτρωτος

«Θυμούμαι πολύ ζωηρά – θα ήμουν μόλις επτά χρονών – κάποιο απόγιομα στις πέντε με έξι η ώρα στον κήπο μας, ξαναβλέπω τον εαυτό μου να σταματά, να στρέφει τα…

0 Comments

 Κωνσταντίνος Μπούρας: Επίδαυρος και πράσσειν ά-ΛογA.

Σε μεταβατικές μεταιχμιακές εποχές πολιτιστικής παρακμής, σε εποχές ιδεολογικών-αισθητικών εκπτώσεων, οι καλλιτέχνες και οι δραματουργοί, ως ασφαλές βαρόμετρο κοινωνικοπολιτικών μεταβολών και διακυμάνσεων, επιδίδονται συνήθως σε αυτοκαταστροφικού τύπου ομοιοπαθητικές-δραματοθεραπευτικές απόπειρες, επιχειρώντας…

0 Comments

Χρήστος Τσιάμης: ένα ποίημα

Το μεγάλο ξενύχτι                                     μνήμη Γιάννη Βαρβέρη   Ο θάνατος έχει πολλές μορφές. Ετούτη τη φυλάει για τους ποιητές. Κάνει πιάτσα με ταξί. Κι έναν μουχλιασμένο Σεπτέμβρη σταματάει ξαφνικά και παίρνει…

0 Comments

Νίκος Τσιαμανής: δυο ποιήματα

                                      Ινστιτούτο « Rien Être » Είμαι μόνος. Γερνάω. Παχαίνω. Χάνω τα μαλλιά μου. Κανείς δεν με κοιτάζει στο δρόμο. Αισθάνομαι αόρατος. Για να περιποιηθώ τον εαυτό μου και να με μπουστάρω,…

0 Comments