Αλεξάνδρα Ζερβού: ένα ποίημα
ΕΘΝΙΚΗ ΓΙΟΡΤΗ Οι μνήμες, με σημαιάκια μπλε και τύμπανα, να σβήνουν, αδέξια, σαν γόμες μαθητών, πληγές κι ασκήμιες. Ο πανηγυρικός, με προτροπές και σχετλιασμούς, σαν επικήδειος της παιδικής…
ΕΘΝΙΚΗ ΓΙΟΡΤΗ Οι μνήμες, με σημαιάκια μπλε και τύμπανα, να σβήνουν, αδέξια, σαν γόμες μαθητών, πληγές κι ασκήμιες. Ο πανηγυρικός, με προτροπές και σχετλιασμούς, σαν επικήδειος της παιδικής…
ΑΝΕΠΑΙΣΘΗΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ Περνώντας το απόγευμα από το δρόμο της γειτονιάς του αισθάνθηκε μια ασυνήθιστη κίνηση έξω από αυτό το σπίτι• ήταν διώροφο με πέτρα κτισμένο και μπροστά του…
ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΟ ας είμαι έτσι σχεδόν χρυσός, καθάριος και ανάλαφρος όταν άνεμος γίνω στα τέλη του χρόνου μου ΟΚΤΩΒΡΙΕ κι αν δε σου πρέπει το μ…
ΖΩ Μ' ΕΝΑ ΠΟΝΤΙΚΙ ΑΣΠΡΟ Ζω μ’ ένα ποντίκι άσπρο. Κάθε μέρα ταξιδεύω ξεδιπλώνοντας τον χάρτη. Εκείνο, μυρίζει τις διαδρομές, ροκανίζοντας λίγο-λίγο τον απλωμένο χάρτη καταπίνοντας τα ταξίδια μου.…
ΤΟ ΚΟΥΤΙ ΤΗΣ ΠΑΝΔΩΡΑΣ Α΄ Έσφαλεs Κύριε μου / και έπλασες άνομο πλάσμα /για πλάσμα της φύσης/ η μαγεία στα σχέδια των ανθρώπων/ ένα μήλο δαγκωμένο από τις δύο πλευρές / οι…
Η λέξη, η παντοδύναμη και μυριάκριβη, εκτίθεται γυμνή ή πλουμισμένη, σημαίνουσα ή υποσημαίνουσα, προκλητική ή κρυπτική ή και παραπλανητική ενίοτε, αυτόνομη όμως, εκθαμβωτική και μονίμως ανυπεράσπιστη στα μάτια του αναγνώστη.…
Στις δυο προηγούμενες αναρτήσεις σχετικά με τα ‘Εσωτερικά Θέματα’ παρουσίασα τη Σοφία Άντζακα και τον Γκουρτζίεφ. Στη σημερινή παρουσιάζεται πολύ συνοπτικά μέρος της τεράστιας εργασίας του C. G. Jung. …
ΜΙΜΝΕΡΜΟΥ * 1D Tι είναι η ζωή, τι είναι η χαρά δίχως την Αφροδίτη τη χρυσή; Κάλλιο να πέθαινα όταν δε θα με νοιάζουν πια του έρωτα το κρυφοσμίξιμο…
Σαν αστραπή –δεν προλαβαίνεις να πεις «αστράφτει» κι έχει πέσει - (Ουίλλιαμ Σαίξπηρ, Ρωμαίος και Ιουλιέτα, μετφ. Διονύσης Καψάλης) …
ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ Απόπειρα συνάντησης Ο μεγαλόσωμος άντρας άνοιξε λίγο την πόρτα και μου μισοφανερώθηκε· έβλεπα μόνο την αριστερή του πλευρά. (Από εκείνη τη βροχερή μέρα συνεχίζει πάντα να…
A´ Εκεί που πρώτα εκατοικούσε ο ήλιος Που με τα μάτια μιας παρθένας άνοιγε ο καιρός Kαθώς εχιόνιζε απ’ το σκούντημα της μυγδαλιάς ο αγέρας Kι άναβαν στις κορφές…
Οι ώρες είναι λίγες, μόνο δώδεκα Πέφτουνε σε αντικατοπτρισμό μαύρου καθρέφτη και διπλασιάζονται Μετείκασμα του άχρονου Οφθαλμαπάτη- μπορεί και να ’ναι μόνο μία ώρα Ως πότε θα ξυπνάω; Στον ύπνο…