Γκένριχ Βενιαμίνοβιτς Σαπγκίρ, Η Βίκα  -Μετάφραση: Ελένη Κατσιώλη

Σπείρανε τη Βίκα. Γεννήθηκε στοργική, τρυφερή, προσκολλημένη, με μάτια μπλε του αζουρίτη. Ένας καημός μόνο -δεν θέλει να παντρευτεί η Βίκα. «Φοβάμαι,θα τυλιχτώ και μετά δεν θα ξετυλιχτώ». Ήρθε ένα…

0 Comments

Φράνκο Φορτίνι (Franco Fortini): Τρία ποιήματα – Μετάφραση από τα ιταλικά: Θεοδόσης Κοντάκης       

           Φύλλο πορείας              [Foglio di via]   Και λοιπόν, ουδέν νεώτερον, από το ύψωμα τούτο απ’ όπου, για λίγο ακόμα, παρατηρείς δίχως να μιλάς κι ο άνεμος…

0 Comments

Νόνη Σταματέλου: Ένα ποίημα

         Απλότητα   Χαθήκαμε Θεέ μου Μες στην απλότητα των γραμμών σου. Μπερδευτήκαμε. Φτιάξαμε δαιδαλώδεις δρόμους και λαβύρινθους. Γράψαμε λέξεις άψυχες και  ήχους σκοτεινούς επινοήσαμε μήπως σε…

0 Comments

Αλεξάνδρα Ζερβού: Ένα ποίημα  

 Ομηρικός μύθος ο ευπώλητος   Συνηθισμένες ιστορίες, τόσο γνώριμες, όλο θανάτους και παλικαριές,  θεούς που οργίζονται,  θνητούς που πάντα σφάλλουν κι ένα ταξιδευτή-αρχηγό που γύρισε, δόξα γεμάτος και μονάχος,  για…

0 Comments

  Φάνης Κωστόπουλος: ΣΑΤΩΒΡΙΑΝΔΟΣ ( Η αρχιτεκτονική της χριστιανικής Δύσης )

               Στις αρχές του 19ου αιώνα, για την ακρίβεια το 1802, που η γοτθική αρχιτεκτονική και γενικότερα κάθε στοιχείο του θρησκευτικού Μεσαίωνα πίστευαν ότι…

0 Comments

   Μάνος Κοντολέων: Μάκης Τσίτας, «Πέντε Στάσεις», Μεταίχμιο                              

             Μια γυναίκα αφηγείται τη ζωή της. Η Τασούλα -γεννημένη σε επαρχία, λίγες δεκαετίες πριν το τέλος του 20ου αιώνα- θα μπορούσε να είχε ζήσει…

0 Comments

Χρυσάνθη Ιακώβου: “Ευστοχία υλικού” του Αλέξανδρου Στεργιόπουλου (Εκδόσεις Ιωλκός, 2018)

"Κουρασμένοι άνθρωποι. Λάμπες που αργοσβήνουν. Στραγγισμένη ζωή. Κατάχρηση φωτός. Στο σκοτάδι (ελπι)ζουν".  Εικοσιπέντε ποιήματα, μικρά σε φόρμα, λόγος λιτός και κοφτός. Ο Αλέξανδρος Στεργιόπουλος στην "Ευστοχία υλικού" είναι ιδιαίτερα λακωνικός,…

0 Comments

Ανθούλα Δανιήλ: Φάνης Κωστόπουλος – Γεώργιος Δροσίνης, Αποχρώσεις από το έργο του και τη ζωή του, Κηφισιά 2020

Ο Γεώργιος Δροσίνης (1859-1951) ανήκει στους ποιητές της γενιάς του 1880 ή αλλιώς της Νέας Αθηναϊκής Σχολής ή, απλώς, της γενιάς του Κωστή Παλαμά. Ήταν η γενιά του δημοτικισμού και…

0 Comments