Στα παιδικά μου χρόνια, κάθε Κυριακή πρωί, ήθελα δεν ήθελα, μ’ έντυνε η μάνα μου με τα καλά μου ρούχα και μ’ έστελνε στον Άγιο Παντελεήμονα Αχαρνών για τη…
Τα χειρόγραφα Εμβρόντητος κρατούσε τα χειρόγραφα που του ’δειξα κι όχι για λάθη, κάποια πεζότητα των στίχων ίσως. Πρόσεχε μόνο τα κόκκινα γράμματα, συστήνοντάς μου αμήχανα κανονικό μελάνι. Στάθηκε λίγο…
Roadtrip destination Παραφωνία σε ορχηστρική σύνθεση προσεκτικά επιμελημένη. Κόμπακτ κεραίες σε μεταλλικά κουτιά. Περίσσεια φαγωμένων γλυκών. Ισομερής διαμέριση του ροφήματος του σαλεπιού. Βούρκοι βουτηγμένοι σε ανθρώπους. Άνθρωποι συνοδεύουν ένα βιβλίο…
όταν σταμάτησε να θυμάται άρχισε να πλέκει κυπαρίσσια λευκά τα φύτευε αντικριστά στο μεγάλο σαλόνι κι όταν τελείωνε καθόταν στην άκρη του παλιού καναπέ και τα χάζευε θεός σχωρέσ' τους…
Στις δεκαετίες του του ΄40 και του ΄50, για την ακρίβεια στα πρώτα δέκα χρόνια μετά τον Πόλεμο και την Κατοχή, που δεν υπήρχαν σε ελληνικό σπίτι, όπως σήμερα,…
Είμαι γεννημένη στις 21, την άνοιξη [Sono nata il ventuno a primavera] Γεννήθηκα στις 21, την άνοιξη όμως δε γνώριζα πώς το να γεννηθώ τρελή, το να σχίζω…
Τις δύο αυτές λέξεις της αρχαίας ελληνικής που τις χρησιμοποιούμε αμετάβλητες, χωρίς καμιά διαφοροποίηση στον τύπο τους, επιλέξαμε να τις δούμε εδώ σε δύο αποσπάσματα από τον πλατωνικό διάλογο…
«Έχουμε την τέχνη για να μη μας βουλιάξει η αλήθεια» …
Μέσα στην αποχαυνωτική φθινοπωρινή νάρκη περνούσε τη γέφυρα, πάνω από το μεγάλο σιβηρικό ποτάμι E, ένα κόκκινο τραμ ντόπιας παραγωγής. Και ταξίδευαν με αυτό τραμ πολλοί: άλλος από τη δουλειά…
Η ομορφιά υπάρχει για να μοιράζεται, να ανακαλύπτεται από κοινού. Δεν ανήκει αποκλειστικά. Είναι κι αυτή ένα μυστήριο που χαρίζεται, σαν την αγάπη, σε όποιον την αναζητά. Όταν μάλιστα αναζητά…
Φίλος των στίχων πάντοτε, μα και οδηγημένος Απ’ τον θεό της ποίησης,…
Θηρίο ανήμερο ο άνθρωπος, ικανός για τα πιο ακραία ζητήματα, για το καλό και το κακό. Φοβερή ικανότητα στην βία, στον πόλεμο. Αλλά κι επιδέξιος θεατρίνος σαν απτός επίγειος άγγελος,…
